047=300613==16:30UTC===Positie:11=09,5N==060=50,5W==Store=Bay=Tobago=====================

We hebben de smaak te pakken van het wandelen. Met Loud en Marlene nemen we de bus van Scarborough naar L'Anse Fourmi en stappen uit bij de splitsing met Roxborough-Palatuvier-Road. Daar is het zoeken naar het best bewaarde geheim van Tobago Forest Reserve; het begin van de Gilpintrail. We schudden met succes een opdringerige gids af die ons tot 3x toe achterop komt rijden zonder informatie prijs te geven over zijn geheim. Na een zweterige wandeling van ruim een uur over asfalt berg op komen we bij de start van de Gilpin trail. De trail is een bergpad dat door het bos naar Bloody bay gaat. Eenmaal in het bos is het een stuk koeler door de schaduw en even later vooral ook door een flinke regenbui. We lopen voornamenlijk dalend en langs meerdere bergstroompjes en watervalletjes. We missen het bezoekers centrum door bij een plitsing te kiezen voor het pad dat met rode lintjes gemarkeerd wordt. Het is een door de weekse dag en we zijn alleen in het regenwoud. Kolibri's vliegen nieuwsgierig op ons toe en blijven als verkenningshelicopters rondom ons hangen, hoog in de toppen van de bomen horen we papagaaien maar zien ze niet. Een kuiken van een soort hoender is door moeders verlaten en verraad zijn aanwezigheid met gepiep. Landschappelijk is het zeer de moeite waard, een goed begaanbaar pad met een paar oversteek plekken van een waterval, wisselende vegetatie en de nodige vogels die helaas slecht te zien zijn door het struikgewas of het tegenlicht. Bij een volgende splitsing laten we de rode lintjes rechts liggen en kiezen voor het meest betreden pad. We lopen door oude cacao bomen en 3 uur na start van de trail staan we weer op het asfalt nabij de bushalte. Het rode lintjes pad gaat waarschijnlijk verder door het bos richting Bloody bay. Wij hebben geluk, niet veel later komt de bus en kunnen we relaxed retour naar scarborough in een airco bus.

046=270613==16:30UTC===Positie:11=09,5N==060=50,5W==Store=Bay=Tobago=======================

Met een P-taxi (auto met letter P in nummerbord die als verzameltaxi werkt) rijden we van Crownpoint naar Arnos Vale. De taxi chauffeur vraagt even rond voor het begin van de Mot-Mot trail en wijst ons waar de Waterwheel is. De Waterwheel is een voorbeeld van vergane glorie. Het restaurant rondom de oude suiker molen is vergaan en wordt bewoont door taltijke vleermuizen. op de foto hieronder is het waterrad (rechts) te zien, in het midden de persen voor het suikerriet en rechts de stoomketel voor als er geen water van de berg stroomt. In alle toeristische folders is een plaatje van dit waterrad, maar helaas is er op de plek zelf niets meer over van iets dat het voor toeristen aantrekkelijk maakt om hier te verpozen. Zelfs aanwijsbordjes ontbreken. Gelukkig weten we zelf de weg en lopen heuvelaf over het asfalt naar het begin van de Mot-mot trail. De Mot-mot trail is de oude weg die gebruikt werd om suiker van Arnos Vale naar Culloden en Golden Lane te vervoeren. Het vroegere muildierpad is nu een onverharde weg die nog wel door 4x4 bereden wordt. wij lopen voornamenlijk omhoog door verlaten landbouw grondjes waarvan de vruchtbomen de overblijfselen zijn. Mango, advocado, skin-up, cacao, suikerriet, banaan, papaya, broodvrucht, nootmuskaat, cashew en nog meer onbekende vruchtdragende bomen. We (Loud, Marlene van de Rafiki en wij) plukken mango en advocado voor de lunch. Na ruim 2 uur lopen zijn we in Golden Lane en nemen weer een P-taxi naar Scarborough voor boodschappen.

.

045=230613==16:30UTC===Positie:11=09,5N==060=50,5W==Store=Bay=Tobago====================

Met het openbaar vervoer hebben we een uitstapje gemaakt naar de Argyle watervallen. Voor het openbaar vervoer in Tobago moet je van te voren kaartjes kopen, ze zijn er vanaf TT$1,- (€ 0,12) tot TT$8,- (€ 0,96) en afhankelijk van de lengte van je reis scheur je samen met de buschauffeur een aantal kaartjes doormidden. Meestal nemen we een taxi van de ankerplaats naar Scarborough en kopen dan buskaartjes op het busstation. Deze keer stopte er een bus en konden we van een vriendelijke passagier wat kaartjes overnemen zodat we toch nog met de bus bij het busstation kwamen. De vertrektijden vanaf het busstation moet je wat ruim nemen maar 40 minuten na gepland vertrek ging onze bus op pad en een uur later stapten we uit nabij de parkeerplaats voor de Argyle falls. In het weekend zijn er gidsen, wij kozen voor een door de weekse dag en eigen avontuur. Eerst lopen we omhoog over een onverharde weg voorbij Cocao house en dalen vervolgens via een bospaadje door een bamboe bos weer naar beneden op zoek naar de rivier en de waterval. Uiteindelijk hebben we een rondje gelopen en steken een paar keer de enkel diepe rivier over om het pad te volgen. Bij een cassave veld in aanleg vragen we aan de boer waar de waterval is; "10 minuten verderop nog een keer de rivier over en dan het pad volgen" is zijn antwoord. Inderdaad lopen we nu voor het eerst op het aangelegde pad dat vanaf de parkeerplaats rechtstreeks naar de watervallen gaat.

Met ons ommetje over het bospad door de bamboe hebben we de wandeling een stuk leuker gemaakt. Onderweg zien we regelmatig kolibri's, mot-mot en andere kleurrijke vogels. Ook het bamboe bos is mooier dan het aangeharkte pad dat in amper 15 minuten van de parkeerplaats naar de watervallen gaat. We lunchen onder aan de waterval met de voeten in het koele water. Er zijn weinig andere bezoekers, maar ze hebben allemaal een gids mee. Wij zouden ons knap bekocht voelen met een georganiseerde trip voor de prijs van € 45,-- p.p. en een gids die over een aangeharkt pad loopt, ons uitje kostte ons alleen het busgeld € 1,68 p.p. omdat we door het "per ongeluk ommetje" de officiele ingang naar de waterval waren misgelopen en zodoende geen entreegeld van € 5,- p.p. hebben betaald. We verbazen ons over de volslagen idiote prijzen die ze hier durven te rekenen voor simpele uitjes. Wandelingen van maximaal 2 uur door het bos inclusief transport worden verkocht voor tussen de €45-85. Wij blijven zelfstandig op pad gaan nu we dit gezien hebben. Erik ging vanmorgen opzoek naar een wandeling door de mangrove in Bon Accord Lagoon naar aanleiding van verhalen op internet. Onderweg sprak hij twee mangrove onderzoekers die vergelijkbaar werk deden als wat Erik in Kenya gedaan had, productie van mangrove bos en zeegras velden. Nee, de Mangrove board walk is niet hier maar in Petit trou Lagoon. Over een uurtje waren ze terug van hun zeegras werk, Erik kon wel mee helpen met het verzamelen van de littertraps in de mangrove. Een kapotte sandaal weerhield hem echter.

.

044=180613==14:30UTC===Positie:11=09,5N==060=50,5W==Store=Bay=Tobago=====================

Zondag was de derde editie van de jaarlijkse Tobago dragonboat race. Bij Pigeonpoint in de baai van Bon accord lagoon streden meerdere teams om de eer en een mooie bokaal. De teams bestonden veelal uit leerlingen van de verschillende scholen. Gemengde, jongens en oudere teams peddelden afwisselend in een van de 6 dragon boten over een traject van 500 meter. Voorop in de dragon boot zit een drummer voor het aangeven van het juiste ritme. Een lastige taak voor de drummer om het tempo te versnellen want hij wordt heen en weer geslingerd door voorstuwende beweging van de peddelaars en lijkt dus eerder de peddelaars te volgen in zijn ritme dan anders om. Pigeonpoint is een van de mooie georganiseerde stranden van Tobago die in de weekenden druk bezocht worden door bezoekers vanaf Trinidad. Op het strand staan vele open hutjes met tafels in de luwte van lage bomen en er zijn toilet gebouwen met douches. De parkeerplaats wordt druk gebruikt door de luxe auto's, geblindeerde ramen, airco, 4x4. Toegang tot het strandpark is normaal TT$ 12,50 p.p. (€ 1,50) maar met de dragonboat race gratis. Ook zijn er wat restaurantjes en strandprullaria verkoop punten. Veel van de Trinidianen nemen echter hun eigen lekkernijen in grote koelboxen mee en de meeste hutjes zijn ware pick-nick plaatsen. Wij schuiven gewoon aan met onze maaltijd die we bij een van de cateraars ter ere van de race kochten.

Van de Rafiki ontvingen we bericht dat ze richting Tobago kwamen afzakken na een jaarlang in de Carieb te hebben rond gezworven, waar wij waren was de vraag. Via de SSB even bij gepraat en gisteren zijn we met openbaar vervoer van Scarborough naar Charlotteville gereden om ze te ontmoeten. De prachtige bustocht van 1,5 uur bracht ons via de oostkust van helemaal zuid naar noordwest van het eiland. We zagen Loud en Marlene voor het laatst in Dakar (Senegal) ruim 1,5 jaar geleden. Het werd een gezellige dag van bijpraten en tips uitwisselen over de Carieb, net voor het donker kwamen we weer retour in Scarborough. Later in de week komt Rafiki naar onze baai en gaan we gezamenlijk ook nog uitstapjes ondernemen. Op de foto hiernaast een cicade. Deze insekten, circa 4 cm groot, zorgen iedere avond voor een muzikale omlijsting van de tropische avond met hun gesnierp. Tot op de ankerplaats horen we ze zingen als de duisternis invalt. Als larve leven ze lange tijd ondergronds maar om te paren moeten ze eerst verpoppen en bovengronds komen. Met hun luide gesnierp weten ze elkaar te vinden. Vandaag rommelen we wat aan boord van de Gabber. Ernie is druk bezig zich verder te bekwamen in kalabas pimpen en Erik gaat snorkelend nieuwe anodes op het roerblad plaatsn.

.

043=160613==12:00UTC===Positie:11=09,5N==060=50,5W==Store=Bay=Tobago============

Alweer bijna een week zijn we in Tobago, we zijn begonnen met heerlijk luieren aan boord in combinatie met 3x daags zwemmen, wat speervissen en niets doen. Daarna bezochten we in Scarborough de versmarkt, aten onze eerste double (Tobago lekkernij) en pelau rijst, en wandelden naar fort King George. Ook zeevarend Nederland droeg bij aan de geschiedenis van het eiland, we waren de eersten die het koloniseerden. De oorlog met de Fransen (1674) leidde tot landje pik in alle overzeese gebieden. Ile de Goree (Senegal), Frans Guyana, Suriname en Tobago waren inzet van meerdere zeeslagen waarbij "de nationaliteit" van deze gebieden meerdere malen veranderde tussen Nederlands en Frans. Onze reis volgde onbedoeld dezelfde route als de toen rondzeilende roversbende met de vlag van de Nederlandse republiek en onder aansturing van de Hollandse handelsgeest. Tobago kent een regenseizoen van juni tot december en dat hebben we een paar dagen geleden gemerkt. De hele dag druilige regen met af en toe een flinke bui. De zonnepanelen konden niets doen, dus de motor gestart als energie centrale voor koelkast en elektronica. Hierdoor hadden we wel voldoende water om weer eens de was te kunnen doen. Onze (opblaas) bijboot is een levend organisme, hij ademt en verbruikt water. Er gaat lucht en water in en uit en dat hebben we gisteren met een flinke tube dakkit (lijmt, vult, UV en waterbestendig, iets anders was er niet te koop) proberen te verhelpen. Vanmorgen hing ie nog met bolle tubes langszij dus het lijkt weer gelukt te zijn. In Trinidad gaan we opzoek naar een betere oplossing. Tijdens onze wandeling in Scarborough zagen we bij een parkeerplaats een waarschuwing voor vallend fruit. Net boven een aantal parkeerplaatsen stond een broodboom van de buurman. De vruchten zijn zo groot als een voetbal en tussen de 1,5 en 3kg zwaar, zoiets wil je niet op het dak van je auto. Alle tuinen staan hier vol met tropisch fruit en groente; mango, papaya, casave, kokosnoot en wie het weet mag het melden rijpe ... zie foto hieronder. Onder de goede inzenders wordt de mooiste ansichtkaart uit Tobago verloot, dus wel je adres vermelden. [inzenden tot 23 juni naar info(at)sy-gabber.nl].

Tijdens onze reis maken we voor de ontvangst van weerberichten, contact met familie, vrienden en in noodgevallen de radio medische dienst gebruik van onze SSB zender en het radio amateur netwerk Winlink. Dit is een verzameling van kundige radio hobbiesten die hun apparatuur (zenders, modems, computers, antenne installaties) met elkaar verbonden hebben tot een werelddekkend netwerk voor (digitale) radio communicatie. In noodgevallen wordt het netwerk ingezet voor hulpverlening als de traditionele communicatie middelen kapot zijn. Gisteren ontvingen we een emailtje van Winlink dat ons vertrouwde station ON0FS uit de lucht is door het overlijden van de beheerder, Andre. Vele jaren zeilde Andre als het ware met ons mee. We hadden hem nooit gezien of gesproken maar al jaren handelde hij onze mail en weerberichten af. Vorig jaar hadden we regelmatig email contact voor het uittesten van nieuwe radio frequenties voor een betere berichten uitwisseling vanuit de Cape verde en Senegal. Het is een rare gewaarwording dat iemand waar je jaren "contact" mee hebt en bijna dagelijks over praat er plots niet meer is, terwijl je hem eigenlijk nooit echt gezien of gesproken hebt. Inmiddels varen we in de Carieb en maken we gebruik van het enthousiasme van Amerikaanse en Trinidad radio amateurs. Het is voor de zeilende radio amateurs in Europa te hopen dat er opvolging komt voor het uitmuntende station dat Andre beheerde. Hij dekte met zijn zenders de gehele Noordzee en Atlantische oceaan af en ondersteunde daarmee dagelijks vele zeilers.

       

.

042=110613==19:30UTC===Positie:11=09,5N==060=50,5W==Store=Bay=Tobago========

Twee jaar en 11 maanden na ons vertrek uit Nederland, zijn we dan eindelijk aangekomen in de Carieb. We weten dat het sneller kan, maar met onze instelling we zien liever veel van weinig dan weinig van veel en het besef dat we er voorlopig of wellicht nooit meer terugkomen, blijven we lang "hangen" in de landen die we bezoeken. Maandagmorgen omstreeks 11:00 uur zagen we ons anker afzakken tot op de bodem in het 10 meter diepe water van Store Bay in Tobago. De tocht vanuit Suriname was over een onrustige zee met veel squalls en had een flinke aanslag gedaan op onze nachtrust. Om op te frissen gelijk het water ingesprongen en daarna alles klaar maken voor het inklaren. Hier op Tobago zijn geen echte taxi's, iedereen die een centje wil bijverdienen rijdt in zijn/haar vrije uurtjes met eigen auto langs de voor lokalen bekende stekjes om taxi klanten op te pikken. Onderhandelen over de prijs is niet nodig, voor TT$6,- (1 Euro = 9 TT$) per persoon worden we van Crownpoint naar het 10 km verder gelegen Scarborough gereden. Bij de douane horen we dat we eerst bij immigratie moeten zijn, een kantoortje op loopafstand. Bij immigratie worden we ontvangen door de beveiliging die zegt dat we het papierwerk in orde kunnen maken terwijl de immigration officer onderweg is naar het lege kantoor. De bemanningslijst willen ze 4x, 4x een ander formulier invullen en een gezondsheidsverklaring. Na een kwartiertje pennen is het werk gedaan, maar de immigration officer laat 2 uur op zich wachten. Zonder excuses of uitleg gaat ze aan het werk voor ons, gelukkig wordt er ook geen woord gerept over de gezondheidsverklaring die we niet hebben. We zijn bang dat we nu na openingstijden aankomen bij de douane en we hebben meerdere slechte verhalen gehoord over na openingstijd op kantoren komen. Maar gelukkig de ambtenaar herkent ons nog van eerder op de middag en is aller vriendelijkst. Nog een formulier voor de boot invullen, ons uitklaringsbewijs van Suriname inleveren en voor TT$ 253,15 mogen we 3 maanden in Tobago blijven. We moeten wel even melden als we naar een andere baai willen, dan wordt dat aangevuld met stempels op het papier dat we nu mee krijgen.

Na het inklaren zien we scheel van de honger en gaan in Scarborough wat eten bij BBQ-chef. Dat is een keten van restaurants met BBQ vlees, rijst, pastas, salades en stews, goede kost voor een vriendelijk prijs. In Crownpoint nemen we om onze aankomst in de Carieb te vieren nog een ijsje. Daarna in de kuip een wijntje en slapen we eindelijk een hele nacht door. De nieuwe dag begint voor Ernie met 10 rondjes rond de boot en ontbijten we op ons gemak. Erik verkent de omgeving terwijl Ernie geniet van internet via een open Wifi punt. Ook maken we plannen voor wat we allemaal willen zien op Tobago; regenbos, vogels kijken, zeeschildpadden kijken die eieren leggen, badderen onder een waterval, snorkelen, duiken en wandelen. Er is hier veel te doen en we hebben alle tijd. Tobago is een echt vakantie eiland dus het moeilijkste wordt nog om waar te krijgen voor een lokale faire prijs. Met de lage brandstofprijzen zijn de georganiseerde trips van Euro 35-55 per persoon voor een halve dag en een uurtje wandelen erg over de top vinden we. Gelukkig was onze immigration officer iets sneller terug van lunch dan op het bord hiernaast. De caribean style, we moeten er nog even aan wennen.

.

=080613==19:30UTC===Positie:09=33,9N==058=28,5W==Atlantiche=Oceaan==========

Helaas merken we dat Winlink position report system het even laat af weten. We krijgen het bericht van ze terug dat hun computer tijdelijk niet bereikbaar is. Dus voor de liefhebbers hieronder onze positie rapporten.
We doen het kalm aan want we willen Tobago pas binnen komen tijdens kantoor uren, als je buiten kantoor of in het weekend aankomt rekenen ze een hogere prijs voor het inklaren. Niet dat je dan ook kan inklaren, maar slechts de vermelding door je zelf dat je in het weekend aankwam is genoeg voor een hogere prijs.
We hebben het grootzeil al weg en hobbelen door met een gangetje van 4,5 knoop. De Guana stroming helpt mee met 1,5 knoop naar het westen.

DATE-TIME	LATITUDE	LONGITUDE	COURSE	SPEED	COMMENT
2013/06/08 19:37	09-32.70N	058-27.38W	325T	5.1	naar Tobago 154Nm
2013/06/08 15:04	09-15.97N	058-13.84W	306T	4.8	naar Tobago 175Nm
2013/06/07 19:56	08-04.56N	056-57.19W	308T	4.2	naar Tobago 278Nm
2013/06/06 12:44	06-05.73N	055-12.90W	336T	2.2	naar Tobago 320Nm

.

040=070613==19:30UTC===Positie:08=04,1N==056=58,4W==Atlantiche=Oceaan===========

Met 2 riffen in het grootzeil en slechts 60% rolfok gaat onze zeiltocht snel, met snelheden van 4,8 tot 6,2 knoop koersen we naar Tobago. We hebben de stroming mee en er staat een stevig windje. Het geschommel is weer wennen na al die maanden van stil liggen op de Suriname rivier. Bij de uitvaart van de rivier was de scheiding van uitstromend rivier water en kustwater goed te zien (zie foto). Verder op zee was er nog een scheiding te zien die van het kustwater dat onder invloed staan van de uitstromende rivieren en het helderder oceaan water. Inmiddels varen we al weer meer dan een dag in helder oceaan water. Vanacht werden we besprongen door tientalle vliegende vissen, in de gangboorden en zelfs in de kuip lagen ze te spartelen. Erik moet nog inslingeren dus ze gingen overboord inplaats van verwerkt te worden tot lokvis voor het vissen. Via de SSB hadden we nog een praatje met Ton en Anneke van de Lunde die nu in de Middellandse zee varen bij Mallorca. We hadden ons ingemeld bij het radio netje van de nederlanders die onderweg zijn naar de Azoren, 8.101 USB 21:00 utc. Er blijft een groot verschil in de kwaliteit van aanleg en het gebruik van de SSB zenders, doorgaands steken de signalen van radio-amateurs er met kop en schouder boven uit.

.

039=050613==14:00UTC===Positie:05=55,5N==055=08,2W==Braamspunt==================

Op de dag dat 140 jaar geleden de eerste immigranten uit India voet aan wal zetten in Suriname hebben wij de ankerstek bij Domburg verlaten en zijn met het getijde mee naar Braamspunt gevaren. Hier maken we de boot verder klaar om morgen richting Tobago te zeilen. Het uitklaren was weer een oefening in geduld, 1,5 uur wachten voor een stempelklus van 2 minuten. De niet erg hardwerkende mensen van de vreemdelingenpolitie moeten toch ergens plezier uit hun werk kunnen halen zullen we maar zeggen. Toen we aankwamen in Suriname dachten we te laat te zijn voor het meebeleven van de ankerstek Domburg waar we in de jaren van voorbereiding veel over gelezen hadden. Rita's eethuis was dicht, het petflessen eiland van Ed en Sofia was verplaatst, zelf waren ze druk bezig hun Argo te verkopen en Suriname te verlaten. De meeste moorings door gebrek aan onderhoud gezonken. Aan de (bier)djogo-tafel in Domburg troffen we geen actieve zeilers, alle rondje carieb vaarders van 2012/13 hadden gekozen voor de luxe van de nieuwe marina Waterland. Jammer want juist de voorzieningen en "couleur locale" van Domburg waterkant zijn erg aantrekkelijk. Er zijn 3 lokale supermarktjes, verschillende kraampjes met verse groente en fruit, keuze uit meerdere eettentjes, benzine en diesel zijn verkrijgbaar bij de pomp om de hoek, een medische post op loop afstand evenals een internet cafe (Wifi op de ankerstek), een politie post en openbaar vervoer naar Paramaribo. Gelukkig gaat Huib, een ondernemende Nederlander, de ankerstek aantrekkelijker maken voor de zeilers. Hij is een van de stamgasten van de djogotafel bij het voormalige eethuisje van Rita. Bij zijn stuk grond dat grenst aan het pleintje op Domburg waterkant komen een drijvende steiger voor bijboten, wasmachines, een aantal ligplaatsen voor zeilboten, meerdere moorings in de rivier, een douche en toilet gebouw, een eethuisje met keuze uit Surinaamse en Europeese gerechten, eenvoudige lodges voor bezoekers van de zeilers en er bruisen nog meer plannen. Nu is Suriname het land van de plannen, maar Huib weet ook van aanpakken. Het stuk land is onlangs al verhoogd met zand en een damwand wordt deze dagen geplaats. De vertrekkers 2013/14 moeten ontvangen kunnen worden, de was doen en met droge voeten aan wal komen is de planning. We hebben Domburg zoals het was gemist maar maakten wel het begin mee van een nieuwe rustplek voor zeilers die Suriname aan doen. We zijn benieuwd naar de verhalen van de vertrekkers van het nieuwe seizoen 2013/14 en welke keuze zij gaan maken. De comfort en rust in de natuur op Waterland marina of snuiven aan de "couleur locale" van Domburg waterkant ? Wij kozen voor ons verblijf in Suriname voor Domburg waterkant en hebben daar erg van genoten.

.

038=010613==11:00UTC===Positie:05=42,1N==055=04,8W==Domburg========================

Het is ons niet gegeven om Suriname te verlaten wanneer wij dat willen. Vrijdag, een week na de aanrijding, gingen we voor de tweede keer bij de politie langs om het proces verbaal op te halen. De toezegging was dat het donderdag al klaar zou liggen. Helaas in het land waar we genieten van de relaxte sfeer en "no spang" merken we nu de keerzijde. De agent is er niet, zijn collega's bellen hem en maandag zal het opnieuw klaar zijn ... De auto hadden we voor een vriendenprijsje van de verhuurder dus we willen ons best doen om het voor hem zo goed mogelijk af te handelen. Je moet er toch niet aan denken dat je iedere keer voor niets vrij moet nemen van je werk om achter een proces verbaal aan te lopen dat telkens nog niet af is. Na de teleurstelling zoeken we eerst troost bij een cappucino in hotel Krasnapolsky, de hoogst opgeklopte melk van suriname hebben ze hier. Gelukkig hebben we de auto vandaag gratis en we proberen er het beste van te maken. We rijden naar Plantage de Peperpot. Er is hier een wandelpad wat we bij een eerder bezoek door de regen niet volledig hebben kunnen lopen. Van de toegangskaartjes verkoper krijgen we wat info en mogen we ons insmeren met anti-muggen creme, want dat is wel nodig zegt ie. Ons eerdere bezoek was op een dag dat het eigenlijk dicht (maandag-dinsdag) was, dat scheelde toen dus een entree prijs. Tijdens de wandeling schieten links en rechts talrijke hagedissen, varanen en ander kruipspul veelvudig weg. Een schildpad is te traag, op de heen en terug weg vinden we hem op nagenoeg dezelfde plaats. We zien apen, slang een soort grote marmot en een kolibrie. In het dichte bos fluiten vele vogels, maar de verrekijker hebben we niet bij ons. De harde contrasten tussen beschaduwde plekken en de lucht maken het ook moeilijk om kleuren te onderscheiden. Op de grond zien we regelmatig hele optochten van bladsnijdende mieren, op Youtube hebben we een filmpje staan, klik hier. Over deze beestjes is veel te vertellen, kijk maar eens op www.wetenschap24.nl. Sommigen zullen dit soort onderzoek in de categorie mierenn.. plaatsen of is dat niet met dubbel N ?

.

037=290513==11:00UTC===Positie:05=42,1N==055=04,8W==Domburg========================

Maandags brengen we Ed en Sofia naar jungle camping Palulu. Na 6 jaar Suriname en 16 jaar hun Argo als thuis te hebben gehad reizen ze deze week naar Nederland. In de rust van Palulu nemen ze de tijd om alle emotie van zich af te laten glijden, terug te kijken op een mooie tijd en zich op te laden voor een nieuw avontuur in Nederland. Vanaf Palulu rijden we naar Carolina bridge om een bezoek te brengen aan Jodesavanne. De brug over de rivier is in 2008 aangevaren en sindsdien niet meer begaanbaar, een eenvoudig pontje zorgt voor de overtocht, zie voor meer info het verhaal op www.startnieuws.com. Op de terugweg scoren we nog een verse ananas die per vrachtauto en veerpont wordt vervoerd. Jodesavanne was een plantage van Joodse kolonisten die in de 18de eeuw zijn grootste bloei kende. Er woonde toen enkele honderden Joden en 9.000 slaven. Van deze ooit zo drukke gemeenschap is niet veel meer over dan de joodse begraafplaats en de fundamenten van de eerste synagoge in de nieuwe wereld. Het is verbazend dat van de 9000 slaven niets is terug te vinden op deze plaats. Volgens de geschiedenis moet deze plantage de bakermat geweest zijn van het nu populaire Surinaamse gerecht Pom. Tja, een saramacaanse matze als overblijfsel van een gezamenlijke Pesach viering kunnen we niet verwachten, omdat hier geleefd werd met de mores en de moraal van 1700.

In Paramaribo gaan we opzoek naar politie post Munde om te informeren of het proces verbaal al klaar is van de aanrijding. De agent is aanwezig en zal er morgen aan gaan werken is de melding. Ons verblijf in Suriname zal dus nog een paar dagen langer duren. Hierdoor is nog gelegenheid voor wat opvallende foto's in de stad. Een moderne grote kledingzaak heeft de paspoppen voorzien van traditionele kleding, binnen zijn de stoffen ook gewoon aan de meter te koop. Kijk zo iets zie je niet bij de C&A of V&D, Volendammer kostuums. Een broekenwinkel adverteert met zijn broeken met de blikvangerskant duidelijk zichtbaar. Ja, ook hier geen schaamte voor een stevige bilpartij. Erik laat zich door een broodjes verkoper overhalen om gebakken vis met Sopropo als beleg te nemen. Toen wij Sopropo voor het eerst klaar maakten smaakte hij erg bitter, zo bitter zelfs dat alles overboord ging. De verkoper vertelde dat je natuurlijk wel moest weten hoe je het klaar moest gaan maken, en dat hij het wist ! Met de tekst "U gaat mij vertellen dat het lekker is" kreeg Erik een belegd broodje van hem. Gelijk maar gevraagd hoe je van die bittere smaak af kan komen. Er zijn verschillende manieren; sommige mensen koken de gesneden sopropo en gieten hem dan af, maar je kan ook de gesneden sopropo met zout bestrooien en vervolgens uitwringen. Daarna met hoogvuur bakken. Inderdaad smaakte het broodje lekker met een vleugje bitterheid maar dat kwam de smaak ten goede. Aan boord heeft Erik het daarna zelf klaargemaakt met zoutvlees en ook Ernie vond het lekker.

   

.

036=250513==11:00UTC===Positie:05=42,1N==055=04,8W==Domburg=======================

De laatste dagen staan we op met radio Apenti (97,1 MHz) om half acht is er lokaal nieuws gevolgd door een kopie van het Nederlandse nieuws. Als de familie berichten met voorgelezen rouwadvertenties beginnen zetten we de radio weer uit. Niet alles van het nieuws kunnen we volgen. Als de reporter een geinterviewde parlementarier vraagt om een reactie naar wat hij op straat hoort van de slachtoffers van de overstromingen schakelt hij over in het Saramacaans. De parlementarier begint gewichtig in het Nederlands "Laat ik u dit zeggen, gehoort de vraag van de slachtoffers, denk ik dat hakkie takkie hatseflats prakkie prakkie klots klost global warming ..." Maar de grote lijnen zijn wel duidelijk, zware regenval heeft delen van noord Paramaribo en het gebied van de Commewijne en Cottica rivier onder water gezet. Achterstallig onderhoud aan watergangen en sluizen, het niet actief zijn van sluiswachters, verkaveling van land, dichtgooien van watergangen en vervuiling door afval maken het onmogelijk om al het regenwater af te voeren. Bij de weg naar zee is buitendijks land verkaveld en zijn mangroves gekapt, de recent opgeworpen zeedijk wordt nu bedreigt door het springtij van dit weekend. Van het "Ontwateringsplan voor groot Paramaribo" dat al in 2001 werd opgesteld is nog weinig uitgevoerd.

Het lijkt in de politiek aan daadkracht te ontbreken maar dat kunnen we niet van iedereen zeggen. In het ochtendzonnetje zat een mevrouw gezellig oorbellen te maken aan een van de tafeltjes op het pleintje van Domburg waterkant. Birri (de lokale zwerver/bietser) en een passant waren aangeschoven en keken belangstellend kletsend toe terwijl de kleine van mevrouw nog een ochtend slaapje deed. Onze belangstelling werd gespot en met wat vriendelijke praat werden we dichter bij het geglinster van de kralen gelokt. "Zoekt U de kralen maar, dan maak ik een mooie hanger voor U." Ernie vertelde dat ze allergisch is voor metaal. "De hangers zijn verzilverd mevrouw". Nee dat is niet genoeg. "Geen probleem ik maak wel wat anders, speciaal voor U." En voor Ernie er goed erg in had werden haar een paar oorbellen met visdraad "aangenaaid". De kralen kon ze zelf uitzoeken, Erik kon ze wel losknippen als ze er genoeg van had en later weer vast maken, als ie goed oplette tenminste. Wat een vrolijkheid en optimisme zo vroeg in de morgen, we gingen er voor. Later op de dag slagen we in Paramaribo eindelijk in de aanschaf van een jerrycan met schenktuit en weet Erik een koptelefoon met ingebouwde MP3 speler te kopen. Zo'n koptelefoon zagen we voor het eerst in Senegal, toen op de Cabo verde maar nu we hem wilden hebben leek ie in heel Paramaribo niet te koop. Het gemak is dat je snoerloos in de kuip naar muziek kan luisteren en dus tijdens een nachtwacht niet beperkt bent in je bewegingen door snoeren of dure Ipod. Je laat de koptelefoon op met een USB snoertje en er gaat een mini-memory card in voor de muziek of je zet de ingebouwde FM radio aan.

Erik's zijn verjaardag is niet onopgemerkt voorbij gegaan. Via Facebook, email en het SSB radionetje ontvingen we felicitaties van vrienden en familie. De dag ervoor brachten we Jacques, een Nederlander die hier een huis aan het bouwen is, met Ed en Sofia naar het vliegveld. Jacques nam Viado, Surinaams gebak, mee voor ma Slim. Hij woont ook in de Moerwijk in Den Haag en bracht het gebak op de verjaardag van Erik bij zijn moeder. Toen we via skype belden zaten ze gezellig te kletsen over Suriname en net als ons te smullen van koffie met gebak. Vlakbij het vliegveld is het jungle camping Palulu van vrienden van Ed en Sofia. Je kan hier heerlijk zwemmen in het koele water van de kreek, een wandeling door het bos (24 ha) maken en er zijn meerdere plekken om te overnachten (hangmat, tent) in het bos. Alles is opgezet met zoveel mogelijk behoud van de omgeving en met gebruik van natuurlijke bouwmaterialen. Hier brachten we wat uurtjes door met een wijntje, zwempartij en praat met Donavan en Paul die het resort beheren. Erik krijgt een mooi gevormde bamboe stronk als cadeau, waarom houtsnijden als de natuur al zo mooi is. Voor Erik is het feest pas compleet als er chinees gegeten kan worden. In Paranam gingen we bij Happy eten. Er waren geen doggy bags nodig, de goed gevulde tafel ging schoon op. Als toetje namen we een ijsje bij de lokale supermarkt van Cheng in Domburg. De voorbereidingen voor ons vertrek zijn in volle gang. Donderdags brachten we de was naar de wasserete in Parmaribo, lieten we pilots printen van Trinidad, Tobago, Grenada naar Brits Virgin Islands. Vrijdags zouden we uitklaren en de was en print opdrachten ophalen. Zouden we want de dag verliep geheel anders.

Bij het uitklaren was het kantoortje van de "ontschepingsofficier" leeg, "ze zitten voor" werd ons kortaf medegedeeld door de schoonmaakster die verdiept zat in een woordzoekerspuzzel. Voorin is het altijd een hectische bende van Brazilianen, stage lopers en Chinezen die een verlenging van hun kortverblijf willen. Na een half uurtje toch maar eens aan een medewerkster gevraagd waar we moesten zijn. We blijken goed te staan: "U kunt hier wachten" zegt ze, waarna ze weer druk verder gaat met zeg maar niets doen. Na weer een halfuur komt ze naar ons toe, wat we wilden, "oh ja, met de boot weg ?", heen en weer lopen met paspoort, dan moet ik de bemanningslijst hebben en een geschreven verklaring dat u met vliegtuig bent binnen gekomen en nu met de boot vertrekt. "De bemanningslijst zit bij u in het archief" proberen we nog, maar zelfs na het ter plekke opstellen van de gevraagde verklaring en het in het archief vinden van de bemanningslijst konden we retour Gabber om een kopie van de bemanningslijst op te halen. Het kantoor is tot 9 uur 's-avonds open. Na deze teleurstelling willen we de andere dingen van ons lijstje af handelen, de schone was en prints ophalen. Via de 2de rijweg rijden we in het drukke verkeer richting centrum. Een opdringerige auto probeert zich vanaf een zijweg de voorrangsweg op te drukken terwijl de stroom van auto's waarin we rijden met 40-50 km/u passeert. Ik waarschuw nog met groot licht dat ik er aan kom, maar het signaal wordt opgevat alsof ik hem voor wil laten gaan. Er is geen ontkomen aan, met piepende remmen ram ik de mooie zwarte Nissan en onze auto naar de uitdeukerij en verfspuiter. Een passerende vrouw in een auto roept me toe "blijf staan tot de poliite komt, u had voorrang, de politie is gebeld". Inderdaad heeft de Nissan een stopbord genegeerd en dook hij onze voorrangsweg op. Een brommer agent maakt verslag van de situatie, "benadeelde chauffeur F.J. Slim, veroorzaker chauffeur ... van zwarte Nissan ..." wij gaan samen met onze auto op een vrachtwagen retour Domburg. Einde van een toch niet laatste dag Paramaribo en een uitgesteld vertrek. Het proces verbaal is volgende week klaar en kunnen we ophalen op het bureau.

.

035=220513==13:00UTC===Positie:05=42,1N==055=04,8W==Domburg=======================

Wij vinden het altijd leuk om van elk land dat we bezoeken lokale maaltijden zelfstandig te kunnen maken en de ingredienten op de markt zelf te gaan kopen. In Suriname is het alleen moeilijk om een typisch Surinaams recept te kiezen. Iedere bevolkingsgroep houdt er zijn eigen keuken op na. De bekende Roti-kip-kouseband is Hindoestaans, Saoto-Sate-Nassi-Bami zijn Javaans, Moksi alesie-Bruine bonen met rijst-Heri heri-Pom zijn Creools en Char siu (gemarineerd geroosterd varkens vlees) komt uit de Chinese keuken. Een aantal van de recepten hadden we al in Nederland leren maken dus het werd tijd voor wat nieuws, we kozen Pom. Bij recepten die typisch voor een land/cultuur worden genoemd vraag ik me altijd af, hoe oud is zo'n recept en hoe maakten ze het voor de tijd van de voedingsmiddelen industrie. Want creolen waren gevluchte slaven die in het oerwoud leefden, hoe kwamen ze dan aan ingredienten als Picallily of tomatenpuree ? En als je op de vlucht bent heb je dan tijd om kippen te houden of een oven te maken ? Over de Pom als "Surinaams" recept is heel wat afgeschreven ontdekte ik op internet en ieder recept van Pom is weer anders. In 2007 was er zelfs een tentoonstelling en Karen Vaneker schreef er zelfs een boek over. Volgens haar zaten we te genieten van een koosjere maaltijd, ach waarom ook niet ter afwisseling van al dat halal Javaanse eten ?

.

034=200513==15:00UTC===Positie:05=42,1N==055=04,8W==Domburg==========================

Tijdens de zondagmiddag borrel waren Ed en Sofia (zeilboot Argo) bij ons voor gezellige praat. Op het water bij Domburg is het dan altijd een drukte met jetski's en ander gemotoriseerde waterpret. Niet altijd leuk; lawaai, golven, klotsende bijboten tegen de kademuur en meer van dat soort "narigheid" krijg je erbij cadeau. Maar soms hebben deze snelheidsmonsters ook een voordeel. Een onoplettende vis wil wel eens in botsing komen met ze en ligt dan voor het opscheppen aan de oppervlakte nog wat met zijn vinnen te zwaaien. Je moet er wel snel bij zijn want gewonde vissen zijn niet alleen voor ons een gemakkelijke prooi. Kaaimannen, piranha's of roofvogels houden ook van verse vis. Gelukkig zijn die dan weer bang voor al dat zondags vertier. Na een kleiner aarzeling, we zaten tenslotte lekker in de kuip te genieten van komkommer met humus en een koel wijntje, sprongen Ed en Erik aan boord van Dollie, de roeibijboot van de Argo. Stroomafwaarts ging gemakkelijk en na een paar slagen waren we bij de drijvende vis. Vanaf de kade werden ze aangemoedigd en aangesproken of wij als Bakra's (witjes) wel raad wisten met verse vis anders waren er gegadigden genoeg die de vis wel wilden hebben. Ed fileerde de vis in het gangboord van de Gabber, Erik bakte de vis en we gingen van de borrel ongemerkt door naar de maaltijd met verse vis ! Via facebook vernamen we van Lorette (oud collega van Erik) dat de baarsachtige vis lokaal bekend staat als Koebi (Plagioscion surinamensis). Het was de nederlandse leger arts Bleeker die in 1873 deze vis zijn officiele naam gaf voor de wetenschap. De latijnse naam doet vermoeden dat hij voor het eerst is beschreven naar aanleiding van een vondst in Suriname. Bleeker is vooral bekend door zijn vissen onderzoek in Indonesie, veel van de door hem beschreven vissen zijn nog te zien in het Leids museum Naturalis.

.

033=140513==15:00UTC===Positie:05=42,1N==055=04,8W==Domburg=========================

De voorraden zijn weer aangevuld en de watertanks zijn vol, de Gabber is bijna klaar voor vertrek. Het is nu de grote regentijd in Suriname en dat is goed te merken. Er gaat geen halve dag voorbij of er valt een flinke bui, helaas niet alleen van die korte heftige tropische buien maar ook uren regen. De luchtvochtigheid is ruim 80 % bij temperaturen van in de 30 Celsius. En ja zie dan je was maar eens droog te krijgen. Op de foto hiernaast de gepimpte kalabas hanglamp in actie. Hij geeft goed licht op de tafel en een romantische stippenpatroon op de wanden. Ernie heeft Birri (zwerver/bietser) gevraagd om 4 kalabassen te leveren en in de stad gaan we opzoek naar nieuwe boortjes ter vervanging van de in het maak proces gesneuvelden. Gisteren wilden we gaan wandelen, maar door de continue regenval hebben we maar een rit met de auto gemaakt om wat meer van Suriname te zien. Langs de Saramacca rivier zijn we naar Groningen gereden. Veel landbouw, moestuinen en meer opgeruimde erven dan rondom de stad Paramaribo. In veel plaatsen zijn gedenk monumenten voor de belangrijke gebeurtenissen voor Suriname. In Groningen vonden we monumenten voor de komst van de Javanen, Hindu, nederlandseboeren, einde slavernij, onafhankelijkheid van Nederland en een bevrijdingsmonument. En ja zo'n laatste naam verrraad gelijk waarmee je bent opgegroeid, je denkt als Hollander gelijk aan 40-45, maar nee hier in Suriname is het referentie kader anders (zie foto). Bij Irene van het fruitstalletje zien we nog altijd nieuwe groente of fruit liggen. Sweetbonki is een peulvrucht met zacht vruchtvlees dat een beetje als Lychee smaakt. Het schijnt dat de papegaaien er dol op zijn, nu maar hopen dat wij niemand gaan napraten.

       
   

.

032=110513==15:00UTC===Positie:05=42,1N==055=04,8W==Domburg==========================

Klaagden we vorige keer nog over te weinig regen, vandaag regent het de hele dag door en we kunnen jerrycan na jerrycan in de watertank doen. Erik douched zich al een paar dagen met putsen (zo noem je een emmer aan een touwtje aan boord van een boot) rivier water om zoet water te sparen, vanavond kan ie een echte zoetwater douche nemen. Gelukkig heeft hij nog geen kleine kaaiman in de puts aangetroffen. Vandaag brachten vissers een meerval van bijna 2 meter lengte aan wal, samen met de kaaimannen en piranhas wordt het uitstappen uit de bijboot bij het strandje inmiddels een spannende bezigheid. Vanuit Nederland ontvingen we bericht dat er weer een Breewijd 31 te koop is, net zo'n soort boot als de onze. Het is de Tyche van Robin die een paar jaar geleden met zijn gezin naar New York is gezeild. Dus wie op zoek is naar een mooie boot kijk eens op zijn site: Tyche, een breewijd 31 te koop. De avonturen van hun reis zijn nog te lezen op http://robin.hopmans.org/tyche/. Ed en Sofia van de Argo hebben we met een gehuurde auto naar het vliegveld gebracht, dat is goedkoper dan een taxi rit en je hebt een dag een auto om dingen te doen. Wij deden boodschappen en hebben bij INGas onze gas tank laten vullen. We konden wachten op het vullen, een volle 13 kg fles voor SDR 50,-(iets meer dan Euro 10,-). Met de grote regentijd die het nu is in Suriname brengen we veel tijd door in de kajuit. Ernie is kalabassen aan het pimpen tot kleurrijke hanglampen. Het is een co-prodructie met Erik die dan weer met snoertjes en stekkertjes bezig kan zijn.

.

031=040513==17:00UTC===Positie:05=42,1N==055=04,8W==Domburg===============================

Het is warm en vochtig in Domburg, maar helaas brengt de grote regentijd te weinig water om de tanks te vullen. Dus vandaag bij het buiten kraantje in Domburg een oefening in geduld gedaan om twee 10 liter jerry-cans te vullen onder een zielig straaltje water. Dagelijks doet Erik wat klusjes; nieuwe bedrading voor ventilator, nieuwe zekeringhouder in schakelpaneel inbouwen, start onderbreker van buitboord repareren, draadbreuk in VGA kabel (computer naar TV/beeldscherm) stekker repareren. De zekeringhouder was nog van Joop van de Kuch onze vroegere buurman in de winterhaven van Eembrugge. Jaren lang hadden we deze "kan altijd van pas komen" oude onderdelen meegenomen en inderdaad wie wat bewaard die heeft wat. In de ochtend en avond wandelen we om de buurt te verkennen. Vanaf de vele waranda's worden we vriendelijk begroet en toegezwaaid alsof we bekenden zijn; "goede avond", "goede morgen". Bij Joop, de beheerder van het terrein van de plaatselijke visfabriek, zijn we 's-morgens naar het voeren van de kaaimannen wezen kijken. Zoals men in Nederland eendjes of vogeltjes in de tuin voert zo voert Joop de wilde kaaimannen die in de vijver bij zijn huis zitten. De beestjes zijn nog jong, tot maximaal 1 meter lengte en blijkbaar dol op hondebrokken want ze liggen dagelijks op hun ontbijt te wachten. Het personeel van de visfabriek noemen de kaaimannen dan ook de "waterhonden van meneer Joop". Klik op de foto voor een Youtube filmpje.

.

030=010513==17:00UTC===Positie:05=42,1N==055=04,8W==Domburg===============================

We zijn weer terug op de ankerstek bij Domburg in Suriname. De Gabber lag er prima bij, geen last van schimmel groei maar wel een doorgebrande zekering van de ventilator. Dat laatste is gelukkig goed afgelopen want de draden van de ventilator, die we aan hadden gelaten om wat luchtstroom te hebben, waren doorgesmolten. Een aantal weken continue draaien was het apparaat waarschijnlijk te veel geworden. Ed en Sofia van de Argo hebben nog een nieuwe drijver op de mooring ketting gezet en af en toe een drijvend eiland in goede banen geleid. Onze afwezigheid gaf hilarische tafrelen hoorden we. Begin April werd de Family day Domburg georganiseerd met tal van water activiteiten. Hiervoor moesten de geankerde boten verplaatst worden tot voorbij de aanleg steiger van het veerpontje Domburg-Laarwijk. De Gabber lag dus eigenlijk aan de goede kant, maar een bootje van de organisatie dacht er anders over. In de vroege ochtend werd de gabber toegesproken door een megafoon, eerst vriendelijk om contact te maken, daarna sommerend om de boot te verplaatsen en toen geirriteerd dat het toch de hoogste tijd was om wakker te worden en actie te ondernemen. Maar ja wij waren in Nederland en kwamen dus zeker de kajuit niet uit. Herhaalde pogingen van de omroeper ten spijt bleef de Gabber rustig achter zijn mooring. De familie dag was een succes, vele duizenden bezoekers zorgden voor files tot in de verre omtrek. De zwaluwen die de rolfok als nestplaats hadden gekozen hebben gezinsuitbreiding met 2 vliegende jongen. Helaas heeft de familie meeltor ook niet stil gezeten. Een oud huismiddeltje om meeltorren te voorkomen viel daarmee door de mand, want ondanks de laurierblaadjes zag een voorraad doos letterlijk zwart van de torren. Op de ankerplaats is het een hele drukte geworden, er liggen nu 13 boten waarvan 5 nederlanders. Bij de bier/borrel/djogo tafel is er dan ook weer volop activiteit. Natuurlijk was ook "Birri" (een notaire zwerver/bietser die zijn daggeld verdient met de verkoop van gevallen fruit) blij ons te zien, voor SrD 5,- kocht ik een zak vol Pomerak. Schoonmaken, in stukjes snijden, beetje water, eetlepel kaneel, theelepel citroenzuurpoeder (of verse citroen) en suiker toevoegen. Laten koken tot het gaar is, blenderen en je hebt heerlijke Pomerakmoes.

029=270413==12:00UTC===Positie:52=16,9N==005=09,9E==Bussum==============================

Ons verblijf in Nederland zit er bijna op, morgen in de middag vliegen we retour naar het warme Suriname. Het was een drukke tijd van bezoekjes, verjaardagen, etentjes en bijpraten. Naast geplande bezoekjes was er ook nog een onverwacht weerzien met de bemanning van de Vidavagabunda. Een paar nachtjes in Vlissingen, toeren door Nederland en veel bijkletsen over zuid-Amerika. Dit continent hebben we zeilend overgeslagen, maar na de enthousiaste verhalen hebben we reisgidsen en een wegenkaart van Argentinie gekocht om misschien een overland verkenning te doen. We waren bij verjaardagen met hoge leeftijden, op verjaarsvisite bij een oom van Erik in Australie was niet mogelijk. Maar via de post bereikte ons een kranten artikel waarin Ome Jan (90) met twee clubgenoten (90 en 96) in de sportschool te zien is. We moeten dus flink trainen als we deze voorbeelden willen volgen. Tijdens de duikkeuring kreeg Erik te horen iets te zwaar te zijn. Ja, dat is bekend dokter, vooral de laatste weken zijn we aangekomen, Erik's broekriem staat 2 gaatjes ruimer sinds het vertrek uit Suriname. Met de keuring op zak kijken we uit naar het heldere tropische water van de Carieb dat op ons ligt te wachten. Om te beginnen gaan we veel snorkelen op Tobago. Daarna wordt het handen uit de mouwen om te klussen op Trinidad. Vervolgens gaan we genieten van het blauwe water in de zuidelijke Carieb en de tropische regenwouden. Daarna willen we richting ABC-eilanden gaan.

   

.