021=270213==19:15UTC====Positie:=05=42N==055=04W==Domburg===================

Het bevalt ons goed in Suriname, de vriendelijke open atmosfeer. Het gemak waarmee iedereen een belangstellend praatje met je maakt. Het is net een dorp waar iedereen zich op zijn gemak voelt. Voor speciale klussen of boodschappen is er altijd wel iemand in de buurt die een adresje weet. Accu's, halve kalabasjes, 12 volt zonnepaneel dingen, auto huur, drink water, gasfles vullen, bijzondere kruiden mengsels alle winkeltjes en mannetjes hebben we via via kunnen vinden. Net als in een dorp waar iedereen elkaar kent. Dat wij via 1 relatiestap in onze nederlandse kennissen kring al verbonden waren met plekken in dit "dorp" waar we de afgelopen weken regelmatig over de vloer kwamen hadden we niet kunnen vermoeden. Van een oud collega van Erik vernamen we dat de benzinepomp en supermarkt om de hoek bij onze ankerplaats gerund worden door haar nichtje. En onze favouriete Chinese kruiden zaak Soeng Ngie is ook familie. Eergisteren waren we nog bij Soeng Ngie voor boodschappen. Op een video scherm in de zaak was te zien hoe de eigenaar enthousiast in het binnenland ging vissen, liedjes zong en aan het koken ging op locatie. Onze bewondering voor dit enthousiasme werd bemerkt en we kregen een kookschort en DVD met de film ! Het eiland dat ons gisteren overdag een paar keer bedreigde met een "aandrijving" botste afgelopen nacht in de duisternis tegen de mooringketting. Het stroomde hard en het eiland brak gelukkig open, de meeste boomstronken waren met een simpele duw met de pikhaak los van de ketting te maken. Maar één grote boomtak bleef hangen, na wat gedoe en getrek vervolgde ook deze zijn weg stroom opwaarts dit keer.

.

020=250213==19:15UTC====Positie:=05=42N==055=04W==Domburg===================

Het weekend duurde in Suriname deze keer een dag langer. De dag van de revolutie werd maandag gevierd met toespraken en kransleggingen bij het monument voor de revolutie dat op de plek van het voormalige politie kantoor is gemaakt. De militaire coupe zoals wij het in Nederland noemen wordt hier gevierd met andere gedachten. Een extra vrije dag betekent ook een dag meer leven in de brouwerij op Domburg. Op zondag was het weer Boys met Toys tijd. Naast de waterscooters was er deze keer ook een soort James Bond waterstraal apparaat waarmee je ongeveer 3 meter boven het water kan zweven. De gemotoriseerde parapenters met buggy of rubberbootje zien we voorlopig niet meer. De instructeur is elders in de wereld aan het les geven en de aspirant vliegers hebben nog te weinig uren gemaakt om zelfstandig te vliegen. Vanmorgen, met afgaand tij, kwam er een groot eiland van bomen, takken en waterhyacint aandrijven. Samen met Ed en Sofia van de Argo stuurde we het eiland veilig langs de boten in de hoop dat het met inkomend tij niet weer langs zou komen. Bij terugkomst van een dag Paramaribo bezoek waren we echter net op tijd om het eiland wederom, nu dus met inkomend tij, vlak voor de Gabber weg te duwen. Niet echt een prettige gedachte nu we bezig zijn ons vertrek naar Nederland te organiseren. Met Martin en Bettie van de Blues hebben we in verschillende supermarkten de voorraden houdbare producten aangevuld. Op de markt in Paramaribo staan bestellingen uit en met de mannen van de visfabriek is de mooring financieel geregeld (€ 3,50 per dag). Tussendoor is er nog gelegenheid voor lekker eten op de verschillende boten, doet Erik computer klusjes voor de Argo en de Blues en haakt Ernie vlijtig door met garen gemaakt van plastic zakjes.

  

.

019=210213==19:15UTC====Positie:=05=42N==055=04W==Domburg==================

De korte regen tijd is laat dit jaar in Suriname. Hij valt volgens de statistieken in december-januari, dus net als de meeste zeilers hier langs komen. Het zou nu droog moeten zijn met af en toe een tropische bui. Helaas komt er nu iedere 3 uur een bui, tussendoor regelmatig motregen en een bewolkte lucht. Voordeel is dat de temperaturen daardoor aan de lage kant zijn en dankzij ons regenzeiltje hebben we geen gebrek aan zoetwater. Nadeel is de natte klammigheid en de bedompte atmosfeer van een vochtige kajuit waar de luiken meer dicht dan open staan. Ondanks dit niet uitnodigende klimaat gaan de werkzaamheden gewoon door. De 2 nieuwe accu's van 100Ah zijn geplaatst ter vervanging van de oude uit 2008. Vijf jaar hebben ze het volgehouden, maar de diepte ontladingen tot onder de 10,6 Volt zijn ze te veel geworden, met recht overleden door uitputting. Een andere klus was de haperende antenne in de mast. We hadden soms wel dan weer geen AIS-signalen en menig passerende boot kreeg van ons de beoordeling zich niet aan de internationale regels te houden. Maar ook de SWR-meter (meter ter controle van de werking van de antenne bij zenden) gaf rare uitslagen. Alvorens de bedrading in de top van de mast te controleren ging Erik opzoek naar alle mogelijkheden benedendeks. De antenne schakelaar (keuze tussen: AIS, portofoon, ICOM706) bleek de boosdoener, een los gebroken soldering binnen in was de oorzaak. Bij werken hoort vrije tijd en met Martin en Bettie van de Blues maakten we een uitstapje naar de Brokopondo stuwdam en ondernamen een poging om een redelijke weg naar het natuurpark Brownsberg te vinden. De stuwdam hebben we gevonden, een redelijke weg naar Brownsberg niet. De aanhoudende regenbuien maakten ook dat we afzagen van een oversteek naar Joden savanne en onder een afdakje genoten van een late lunch bij een warung (eettent) nabij de bauxiet verwerkende industrie. Terug op de Gabber had het regen opvang doek zijn werk weer gedaan, een volle 30 liter jerry-can. Door de rust aan boord van een dagje weg meende een zwaluw waarschijnlijk dat de trommel van de rolfok een prima nestplaats zou kunnen worden.

.

018=160213==19:15UTC====Positie:=05=42N==055=04W==Domburg===================

De ankerplaats in Domburg lijkt dit jaar meer op een verkoophaven. Van de 8 boten die er liggen zijn er 5 in de verkoop. Recentelijk zijn de Stephala en een in de oever afgemeerd bootje verkocht. De nederlandse mijnenveger Van Straelen heeft terugkerende kijkers over het dek. De Marlijn is te koop, maar Nettie en Jelle willen ook nog wel varen in de Carieb. Met hun nieuwe thuisland Suriname als springplank is dat makkelijk te doen. Ook de Argo van Ed en Sofia is te koop. Ed en Sofia zijn bekenden voor de vele vertrekkers die langs Suriname trokken. Met hun eiland van petflessen en de recycling van plastic boodschappen tasjes tot gehaakte schoudertasjes vestigden ze veel aandacht op het zwerfvuil probleem. Jaren lange ervaringen met wonen aan boord en zeilen zijn verwerkt in het interieur en de praktische en robuuste uitrusting gericht op dagelijks gebruik, zorgeloos genieten en veilig varen. Nu na vele jaren van zwerven langs vreemde kusten met hun Argo zijn ze toe aan een nieuwe uitdaging op het Friese platteland. De ontmoetingen met nieuwe mensen, culturen en het delen van kennis en ervaringen waren "the best investment in life" vinden ze. Ze verkopen de boot graag door aan een nieuwe generatie die een stap willen zetten naar een avontuurlijk leven. Voor meer informatie zie: Argo te koop. De prijs is erg aantrekkelijk voor wie wat anders wil: varen in de Carieb zonder Atlantische oversteek, een tweede huis in Suriname of op een Caribisch eiland, een wereldomzeiling, lekker leven en zeilen in een prettig klimaat, alles is mogelijk met de Argo ! Hoort zegt het voort.

.

017=150213==19:15UTC====Positie:=05=42N==055=04W==Domburg===================

Sinds de aankomst in Suriname zijn we op zoek naar een plek om de Gabber achter te kunnen laten tijdens ons bezoek aan Nederland. In voorgaande jaren was er altijd een groep zeilers die langere tijd op de ankerstek bij Domburg verbleef en daar waren ook moorings. Met de komst van de marina Waterland is deze hollandse colonie van waterbewoners op economische gronden opgesplitst in comfort zoekende zeilers en waterzigeuners. Met ons regenopvang zeiltje om aan zoetwater te komen vallen we duidelijk in de laatste groep. Helaas zijn de moorings in verval geraakt, er zijn er nog maar 3 van de oorspronkelijke 10. Slechts de bezette moorings worden nog regelmatig onderwater geinspecteerd op stevigheid. Zo ook de mooring waar de Stephala aan lag. Een 60ft aluminium zeiljacht dat sinds haar komst in Suriname, 6 jaar geleden, te koop ligt. Er gingen geruchten dat de verkoop eindelijk gelukt was en dat de nieuwe eigenaar de boot ging gebruiken. Wij lagen dus dagelijks op de loer om de vrij komende mooring over te nemen. De boot werd regelmatig bezocht door een oppasser, maar de laatste dagen zagen we nieuwe gezichten door de verrekijker. Vier dagen geleden waren de nieuwe gezichten weer aan boord van Stephala, het dekzeil werd verwijderd, grootschoot geplaatst, de motor draaide. Bij iedere handeling aan boord van de Stephala die op vaarklaar maken leek bereidde wij in het geniep de Gabber voor om anker op te gaan. Nog geen vijf minuten na het vertrek van de Stephala richting marina lagen wij stevig en wel achter de mooring. Sommige verkopen gebeuren keurig op tijd.

         

Keken we uit naar een rustiger leven achter de mooring, de eerste dagen viel dat wat tegen. Het begon met een krabbend jacht van 50ft dat nog geen 3 uur nadat we op de mooring lagen met zijn hek en zwemplateau de boegspriet van de Gabber belaagde. De Zweedse bemanning was de wal op, dus wij hielden mooring wacht en duwden het jacht regelmatig af om schade te voorkomen. Bij terugkomst van de Zweden gingen ze borrelen in de kuip inplaats van zich zorgen te maken over het krabbende anker. Met de kapitein viel geen goed gesprek te beginnen. Met een arrogante domme houding stond hij op het standpunt dat hij eerder op deze ankerplek lag en dat wij de mooring te dichtbij hadden gelegd. Verzoeken om zijn GPS log te controleren of in een naslagwerk eens op te zoeken wat een mooring is hielpen niet. Na de zoveelste afhoud actie van ons en nu toch ook voor hem zichtbaar verplaatst te zijn ging hij nog voor het donker opnieuw proberen te ankeren. Na de Zweden kregen we wederom ongenode gasten. Een paar honderd bijen hadden verzonnen dat de top van de mast een prima nestplaatst kon worden. Twee zoemende klonten hadden zich rondom een toplicht en de antenne bedrading genesteld. Een met de grootzeilval in de top getrokken rokende anti-muggen coil kon ze niet van gedachten brengen, de bijen bleven aan vliegen en de zoemende klomp groeide gestaag. Dat moest snel gestopt worden voordat de bijen zich echt thuis gingen voelen. Gewapend met spuitbus kon Erik de bijen verjagen. Gelukkig waren het geen argressieve diertjes want zo boven in de mast is het lastig ongedierte van je afslaan.

Ondanks de oude banden tussen Nederland en Suriname is de administratieve procedure voor verblijf alhier de omvangrijkste die we op onze reis meemaken. Van wie zouden ze dat toch hebben ? Iedere maand moeten we ons melden bij de vreemdelingen politie om onze status "kort verblijf" te verlengen. We mogen het maximaal 2x verlengen, dus na 3 maanden moeten we het land weer uit. Gelukkig is het krijgen van een verlenging een eenvoudige klus. Gisteren melden we ons met de bemanning van de Blues wederom bij de ontschepingsofficier op de Lachmonstraat, die ons naar het volle zaaltje wachtende lotgenoten verwees. Op de vraag: "bij welk loket dan ? was het antwoord simpel, "er zijn geen loketten". Op goed geluk nestelen we ons voor een loket zonder rij waar een mevrouw stempels en aantekeningen maakt in paspoorten. De rest van de mensen verplaatst zich regelmatig, zonder voor ons duidelijk aanleiding, in wachtende rijen bij andere loketten van de afgeschermde kantoortuin waar gestempeld en geschreven wordt. Onze mevrouw is klaar met haar werk en wendt zich tot ons, plots staat er achter ons ook een hele rij met mensen gelukkig staan we vooraan. We geven de paspoorten af en vragen om een verlenging van ons tijdelijk verblijf, "u kunt plaats nemen en wachten", is haar routine antwoord . Een kwartiertje later worden onze namen geroepen door een andere mevrouw op een andere plek. Vers gestempeld mogen we weer een maand blijven. De rest van de dag gebruiken we om boodschappen te doen bij de Combe supermarkt en een uitgebreide maaltijd Pom te eten. Ernie heeft na wat knipuitleg van Sofia een nieuwe hobby. Oude plastic boodschappentasjes verwerkt ze tot gehaakte schoudertasjes. Het eerste exemplaar staat hier boven op de foto. Aan plastic zakjes geen gebrek dus er zullen er nog vele volgen.

.

016=100213==19:15UTC====Positie:=05=42N==055=04W==Domburg===================

Tijdens het bezoek van Mark en Maartje stonden we voor ons doen in de hoogste versnelling. In korte tijd verkenden we gezamenlijk wat Suriname de toerist te bieden heeft. Met een huurauto van Richie haalden we Mark en Maartje op bij hun guesthouse-Amice. Een prima locatie niet ver buiten het centrum van Paramaribo, met zwembad, airco kamers en goede service voor een schappelijke prijs. In de vlindertuin, Neortropical Butterfly Park in Lelydorp zagen we de kweek van tropische vlinders, het insectenmuseum en het panorama schilderij van de verschillende landschappen van Suriname. De schilder, Wim Eriks, is nog altijd bezig om meer details aan te brengen. Het panorama is een grote zoekplaat aan het worden van vogels, vlinders en dieren in hun natuurlijke omgeving, net als tijdens een echte natuurwandeling zie je steeds meer hoe langer je kijkt. In het restaurantje bij de vlindertuin dronken we een lekker kopje koffie. Meestal is het oplos koffie wat je in Suriname krijgt, maar hier serveren ze ook trekkoffie, de lokale benaming voor filter koffie.

         

Suriname presenteert zich als "The beating heart of the Amazone" en werd in 2010 door Lonely Planet uitgeroepen tot "hotspot van het jaar". Op ons "to do" lijstje stond dan ook al langere tijd een tocht naar het binnenland. De wervende reclame teksten van vele folders, resorts, lodges en eco-lodges maakten een keuze uit de vele mogelijkheden niet gemakkelijk. Tegelijkertijd bekroop ons een ongemakkelijk gevoel een deelnemer te worden aan een georganiseerd vermaak tegen te hoge prijs voor deelnemer en mogelijk ook de natuurlijke omgeving waar het plaats vindt. We kiezen voor een kleinschalige lodge (4 hutten) die ver op de bovenloop van de suriname rivier ligt en in het programma de meeste natuur aanbiedt. Andere lodges zijn grootschaliger, bieden een kortere korjaal tocht en meer sociale/culturele aspecten als school- dorpsbezoek. Qua prijsstelling verschillen de lodges niet veel alles is rond de Euro 275,- per persoon voor 2 nachten all-in inclusief transport vanaf Paramaribo. We vinden de lodges flink aan de prijs en hebben hoge verwachtingen van ons in authentieke saramanccaanse stijl gebouwde hutje met ruime veranda, eigen sanitair, heerlijk surinaams eten, voorbij vliegende vogels, schitterend kleurenspel, jungle geluiden, hangmat en het genieten van de "jungle experience".

Een busje vanuit Paramaribo, met Mark en Maartje, haalt ons op bij Domburg. Onderweg slaapt de gids, dus geen uitleg of verhalen, maar wel regelmatige stops voor benen strekken en een versnapering. Na 3,5 uur zijn we in Atjoni waar we lunchen in een lokaal restaurantje en overstappen in een korjaal (lange kano met buitenboord) die ons in 3,5 uur varen naar Pingpe (ook wel Pempe genoemd) brengt. De tocht over de rivier is een prachtige belevenis. We varen over de stevig stromende rivier door weelderig groeiend secundair bos, passeren verschillende andere resorts en vele dorpjes waar vrouwen de was doen op de oever of staan te vissen. Het weer werkt redelijk mee, slechts een paar buien en de meegebrachte poncho's komen goed van pas. De stuurman manoeuvreert moeiteloos de korjaal over de ondiepe sula's (stroomversnellingen). Dankzij de regenval van de afgelopen week staat er voldoende water en hoeven we nergens de korjaal uit om te helpen duwen. De lodge is een initiatief van beheerder/gids Chapeau, een bewoner van het nabij gelegen Saramaccaanse dorp Pingpe. De dorpsnaam is een "klankwoord", tijdens het open kappen van het bos voor het dorp maakte de afbrekende bamboe zo'n geluid, ping pe. Helaas heeft ons hutje geen werkend toilet (de afvoer komt in een open kuil) en wastafel, geen electra (kortsluiting) en er zijn meer ongemakken die de prijs kwaliteit verhouding ernstig scheef trekken. Tot tweemaal toe laat een lijm verbinding in de waterleiding spontaan los en hebben we lekkage. Om de stemming er in te houden verklaren we de oorsprong van de naam van de lodge, en begrijpen het nu beter, Ping (geld) pay (betalen). Dat stukje Saramaccaans (bosneger) zakendoen hebben we snel geleerd. In overleg met Chapeau krijgen we een deel van ons geld (17,5%) terug. Voor de rest genieten we van de innemende verhalen van Chapeau, de wandeling door het secundair bos en de kostgrondjes, de vriendelijke bewoners van Pingpe, de vrolijke dansgroep en als topper een bezoek aan de Tapawatra sula. Over de gehele breedte van de rivier stort fris water van een hoogte van 2 meter naar beneden. Je hebt een heerlijk verkoelend stortbad als je er onder zit met een prachtig uitzicht. Ons "to do" lijstje is weer korter, ondanks de teleurstelling over onze hut hebben we genoten.

De binnenlanden van Suriname zijn reeds jarenlang onder de invloed van mensen. Het primaire oerwoud, onaangetast tropisch regenwoud, oerbossen zouden we het in Europa noemen, is niet te vinden langs de rivier. De rivier is voor de moderne mens (Europeanen, Afrikanen) de makkelijkste transport weg door het bos, waar vroeger gevaarlijke dieren leefden of vijandige inheemse bevolking. Het ecosysteem van het oorspronkelijke woud heeft een dunne vruchtbare humus laag die bij gebruik voor landbouw snel uitgeput is. Daarom zijn de oorspronkelijke bewoners (indianen) van het regenwoud ook verzamelaars en jagers en geen landbouwers met kostgrondjes zoals de bosnegers die zich sinds de plantage tijd in het oerwoud vestigden. Voor de ontwikkeling van landbouwgrondjes moeten open plekken gemaakt worden zodat zonlicht op de grond kan komen voor de gewassen. De bomen worden gekapt, het hardhout afgevoerd of lokaal gebruikt, de zijtakken en bladeren verbrand. Na een aantal jaren wordt de opbrengst minder waarna de kostgrondjes niet meer gebruikt worden, dan neemt de dichte vegetatie van het secundaire bos het gebied over. De bevolking moet opnieuw primair bos ontginnen of verder trekken. Op onderstaande kaart van www.buanda.org is duidelijk te zien dat secundair bos zich voornamenlijk langs de oever van de rivier bevindt en dat primair regenwoud slechts te vinden is op grote afstand van de rivier. In combinatie met vermoedelijk jarenlange bejaging van vogels en lokaal wild zijn de oevers van de Suriname rivier verworden tot schakeringen van groene kleuren met insecten geluiden. Sinds de delving van bauxiet en sinds een tiental jaren ook goud gaat de aantasting van het regenwoud verder dan de dunne bovenlaag. De mijnbouw laat kale kraters achter die vatbaar zijn voor erosie en moeilijk dichtgroeien met vegetatie. De natuur wordt flink bedreigt hier in de "beating heart of the amazone", misschien zijn we helaas getuige van de laatste hartkloppingen.

.

015=030213==19:15UTC====Positie:=05=42N==055=04W==Domburg===================

Mark (tweelingbroer van Ernie) en Maartje kwamen donderdagavond aan in Suriname, met een huur auto gaan we langs de bezienswaardigheden in en rondom Paramaribo. Omdat Suriname ooit een engelse kolonie was, de Nederlanders verkregen het door het met de Engelsen te ruilen tegen New York, rijden ze hier nog altijd links. Paramaribo doet qua verkeers circulatie niet onder voor vele nederlandse steden. In de stad veel éénrichtingsverkeer en rondom spitstijd is het file rijden, dus als het even kan is het parkeren en wandelen. Een heel lijstje van surinaamse uitjes gingen we langs de afgelopen dagen; Fort Zeelandia, Synagoge, Moskee, Hindu tempel, Kerk, met de auto over de Wijdenboschbrug, Fort Nieuw Amsterdam, plantage Frederiksoord, eten bij roti keten Joosje, chinese markt, javaanse markt, reguliere markt, Domburg waterkant, Paramaribo waterkant, etc..etc.. Het leuke van Suriname is dat je makkelijk in gesprek komt met de bewoners, je deelt tenslotte de taal. Tijdens onze warme lunch aan de waterkant vragen we Guillaum, een andere klant, om een foto van ons te maken. De vrolijke Guillaum schuift later bij ons aan aan tafel. Hij valt zogenaamd voor de mooie ogen van Maartje, maar tot Guillaums teleurstelling blijft ze bij Mark. Veel gelachen en wederom een vrolijke ontmoeting.

         
    


.

014=290113==16:30UTC====Positie:=05=42N==055=04W==Domburg===================

Op de ankerplaats bij Domburg hebben we inmiddels kennis gemaakt met de Skua (Wietse en Mia) en Ed & Sophie. De Skua is al 13 jaar onderweg en kwam langs de Braziliaanse kust omhoog varen opzoek naar warmere streken na een bezoek aan zuid Argentinie. Ed en Sophie zijn al 16 jaar onderweg en de laatste jaren een bekende verschijning in Domburg waar ze al weer 6,5 jaar verblijven. Ze zijn vooral bekend van het petflessen eiland (wat ze inmiddels niet meer hebben) en als vraagbaak voor alle bezoekende zeilers. Vandaag stond sowieso in het teken van kennismaken en de weg vinden. Richie de auto verhuur was niet thuis wist de buurman te vertellen, maar hij belde hem wel even. Vanavond kunnen we langs komen om een autootje te bespreken. De buurman verhuurt trouwens 4x4, dat is weer iets voor later als we naar Brownsberg of Blanche Marie falls willen rijden. Bij de vis fabriek van de Nederlanders Gerben en Murk een praatje wezen maken en de groeten overbrengen van zeilers die alweer in Nederland zijn. Later in de week kunnen we daar langszij komen om water in te nemen, ook wisten zij een goede accu handel in Paramaribo. Bij de enigste warong (eethuisje) die door de weeks open is in Domburg-waterkant eten we onze lunch, een heerlijke Saoto soep (Javaanse kippesoep). Daar ontmoeten we twee Surinamers die vrolijk vertellen over hun tijd in Nederland en dat ze nu weer in Suriname zijn. Goudzoeken is hot melden ze en daar investeren ze nu in. Sceptisch als we als Hollanders zijn reageren we verbaasd en met een blik van "ja, ja, dat zal wel". Enthousiast haalt er één wat vers gedolven goud uit de auto om ons te overtuigen. Inderdaad een jampotje vol met erts klompjes !

.

013=280113==13:00UTC====Positie:=05=42N==055=04W==Domburg==========

Zondags zijn er verschillende uitjes in Paramaribo. Vorige week waren we bij de zangvogel wedstrijden en de Javaanse markt, deze zondag bezochten we de Chinese markt en de vrijmarkt op de Touronnestraat. Net als bij de Javaanse markt was het duidelijk hoe de Chinese markt aan zijn naam komt. Een hal vol met alleen maar Chinese kooplui en chinese klanten. We kochten hier heerlijke Dim sums en Bakpao, de smaakvol uitgestalde kippepootjes (vel, bot en nagels) en eende koppen lieten we voor de meer traditioneel ingestelde klanten. Op de vrijmarkt in de Touronnestraat staan jan en alleman vanuit de achterbak van de auto zijn spullen te verkopen. Een grote koninginnemarkt, maar dan met groente en fruit vanaf de eigen kostgrondjes (moestuinen), eieren, kippen, zelf gevangen vis, gerookte vis en tweedehands kleding. Wij kopen markoesa (pasion fruit), pepers, banaan en sopropo's. Die laatste hebben de kleur van een komkommer maar zien er ribbelig uit en zijn helaas erg bitter van smaak. Terug aan boord gaan we anker op om met het tij mee naar Domburg te varen. Vonden we het woensdag nog een saaie bende, in het weekend is het "the place to be". Een tiental mannen in combinatie met het gedrag van kwajongens en waterscooters geven afwisselend shows aan het publiek op de kade wie er het snelste rondjes kan draaien, weg kan racen en de grootste golven kan maken. Alle eettentjes zijn open, er is luide muziek en het pleintje is gevuld met stelletjes onder begeleiding van chaperonnes (neven, zussen, nichten, broers die opletten dat alles betamelijk blijft) en hele families. Deze plek aan de waterkant is een van de weinige waar je zonder te betalen voor toegang of parkeren veel vertier hebt. Elders langs de rivieren zijn meerdere strandbaden waar de hollandse handelsgeest zich genesteld heeft; White beach, Cola creek, Overbridge, en meerdere eilandjes in het Brokopondo meer. Dag recreatie in de natuur is een commercieel onderdeel van de toeristen industrie geworden.

.

012=260113==15:00UTC====Positie:=05=50N==055=09W==Paramaribo============

We vermaken ons prima in Paramaribo. Alle boodschappen zijn voorhanden op loopafstand, zelfs een wasserette. Bij Combe supermarket kan je gewoon AH-volkoren ontbijt koek kopen, natuurlijk proberen we ook de surinaamse lekkernijen uit. Cassave chips kennen we al langer, maar een Javaanse variant met stukjes pinda's is lekkerder. Zelf koken is er nog maar weinig van gekomen, buiten de deur eten is gemakkelijk, lekker en goedkoop. Goedkoop natuurlijk alleen als je even oplet. Met Rob en Christa van de Garuda gingen we bij Chi Min eten. De charmant glimlachende bediening krijgt waarschijnlijk provisie op de gemaakte omzet. Op de menu kaart zoeken we ieder wat lekkers uit, maar bij de bestelling komen er vragen die we niet echt op de kaart hadden zien staan. Wilt U "small" "medium" of "large" met gesneden vlees, rund, varken of kip, met garnalen of seafood. We bestellen op goed geluk, smullen van een heerlijke maaltijd, nemen de restanten mee in keurige piepschuim doosjes, maar zijn onderweg naar huis verbaast over de prijs die we moesten betalen. Wat op de menukaart voor SRD 25,- werd aangeprijst koste ons vermoedelijk SRD 50,- door een maatje groter en gevulder. "No spang" (surinaams: geen zorgen - niet moeilijk doen), we hebben genoten van een gezellige avond en lekker eten. Niet alle informatie op internet over Suriname is actueel ontdekten we de afgelopen dagen. Een boekings kantoor was een vervallen bende, de 4x4 auto verhuur was er mee gestopt, een hotel was helemaal niet te vinden, de accu handel was niet de ruim gesorteerde winkel, een lodge in aanbouw is af en heeft het druk. De aanvraag van een rijtoestemmingsbriefje bij politie kantoor haven is ingewikkelder dan even langs lopen. Zo'n rijtoestemming is nodig als je langere tijd in Suriname blijft met een buitenlands rijbewijs. De kosten zijn SRD 150,- (Euro 35,-) te betalen in een ander kantoor; kopie paspoort persoonsgegevens en binnenkomst stempel meenemen; en de aanvraag kan alleen op donderdag en vrijdag worden ingeleverd als je aansluit in de lange rij lotgenoten. No spang we zijn nog maar net in Suriname hebben we besloten. Onze eerste Surinaamse les (No spang) kregen we van het meisje bij de fietsverhuur. Gisteren fietsten we heel Parimaribo door opzoek naar van alles dat er dus niet was. Wel ontdekten we zo de productie vestiging van The Slush Corner waar ze heerlijke vruchtendrankjes maken van Surinaams fruit, in de stad is hij te vinden tegen over zwembad Parima aan de Johan Adolf Pengelstraat hoek verlengde Weidestraat.

           

.

011=230113==13:00UTC====Positie:=05=50N==055=09W==Paramaribo================

De buurman van Erik's nicht is toevallig gelijktijdig met ons in Paramaribo. De groeten overbrengen vanuit Den Haag werd voor ons een gezellige dag met Marius en zijn twee neven de broers Freddy en Ronald. Ze namen ons mee naar het tuinbedrijf van familie van hun. Op een ruim perceel bij het ouderlijk huis langs de oever van de Suriname rivier worden vele verschillende soorten tropische planten gekweekt voor de verkoop in een drietal winkels verspreid over de stad. In huis was het met de ouders herinneringen ophalen aan uitstapjes naar het binnenland. Niet naar resorts, die waren er nog niet, maar gewoon op eigen gelegenheid met de hangmat er op uit. Omdat wij op zoek zijn naar een plekje om de boot achter te kunnen laten tijdens ons bezoek aan Nederland gingen we verder langs de rivier. Even stoppen bij de aanlegplaats van een IJmuider visser en verder door naar Domburg. De mannen herinnerden het zich van vroeger als een levendige plek voor dagtoerisme, maar nu op woensdag middag was het een saaie bedoeling. Slechts één eettentje was open, met gelukkig wel een prima keuken. Een jonge vrouw kwam wat eten ophalen, ze bestelde a la "doe maar hetzelfde als de vorige keer". Hierop opende Ronald het gesprek door aan te dringen dat ze toch ook eens wat anders moest proberen en open moest staan voor nieuwe ervaringen. Het bleek de 5 maanden verse manager te zijn van de marina in Waterland. We werden gelijk goed geinformeerd over de marina, zo kregen we te horen dat in maart de prijzen al weer omhoog gaan. De eigenaar is een nederlander en hanteert zo werd ons duidelijk, nederlandse prijzen. De vele eettentjes in Domburg missen een hoop klandizie omdat bijna alle boten doorvaren naar de Marina. Eenmaal in de Marina zouden we een auto moeten huren omdat er geen vervoers mogelijkheden zijn behalve dan een taxi a 37,50 euro naar Paramaribo vertelde zij ons. Wij overwogen van de week nog om naar de ankerplek in Domburg te verhuizen, maar daar is weinig te doen hebben we nu gezien dus we blijven lekker in Paramaribo liggen. Pas om half zes waren we weer retour op de Gabber. Met de hulp van Marius en zijn neven zijn we veel te weten gekomen en hebben we het nodige gezien en was het een erg gezellige dag. Vandaag kregen we ook bericht dat Mark en Maartje (broer van Ernie) ons komen bezoeken in Suriname. De komende dagen gaan we dus druk aan de slag om een paar mooie tochten te plannen voor ons vieren.

.

010=210113==13:00UTC====Positie:=05=50N==055=09W==Paramaribo===================

Zondags is voor de liefhebbers van zangvogeltjes niet een rustdag in Paramaribo. Vanaf 7 uur's-morgens in de ochtend verzamelen mannen met circa 150 vogelkooitjes zich (sommige hadden meerdere kooitjes) op het onafhankelijkheidsplein en zijn er wedstrijden tussen de vogeltjes in wie het meeste zingt. In een gemoedelijke sfeer worden de kooitjes bij elkaar gezet en twee jury leden turfen het aantal "aanslagen" dat de vogeltjes maken gedurende 15 minuten. Sommige vogeltjes hebben 2 jaar gewenning en training nodig om tot goede prestaties te komen. Veel vogeltjes zijn te verlegen om in een vreemde omgeving en met publiek het hoogste lied te zingen. Daarom zie je ook veel vogelkooitjes in het straatbeeld, als training neem je je zangertje mee met boodschappen, naar het werk of op visitie. De winnaar kan er veel geld mee verdienen. Naast zangvogeltjes zie je ook veel schaafijs en warme worst karretjes in de stad. Schaafijs is precies wat de naam zegt, een blok bevroren water wordt met een schaaf afgeraspt. Het rasp doe je in een drink beker en mengt het met siroop naar smaak met een scheutje melk of water erbij. Bij de worst karretjes is er keuze uit bloed-, varkens- of rundworst naar keuze met brood en zelfs zuurkool. Ook is er op zondag in de wijk Blauwgrond een Javaanse markt. Een gevaarlijk lekkere markt waar meer afhaaltentjes zitten dan dat er verwacht wordt dat je zelf aan het kokerellen gaat met op de markt gekochte groenten. Zoals overal in Paramaribo een gemoedelijk sfeer op de markt en met aandacht worden onze vragen beantwoord over "wat zit er in ?" of "hoe maak je het ?". We eten een kaaimannensate, drinken een koele dawet, en kopen door de mensen zelf thuis gemaakt snoepgoed van casave, banaan en kokos en een maaltijd in pisangblad om thuis op te warmen. Heerlijk om gewoon in het nederlands te kunnen praten in een tropisch land. Helaas zijn de ingredienten niet gelijk voor ons verstaanbaar want die hebben natuurlijk gewoon weer exotische namen. En de vraag "hoe maak je het" wordt regelmatig met enige verbazing beantwoord à la gewoon met een blik van hoe kan je dat nu vragen dat weet toch iedereen.

       

.

009=190113==19:00UTC====Positie:=05=50N==055=09W==Paramaribo================

Het inklaren is in één ochtend gelukt. Nog voor 9 uur 's-morgens stapten we met de bemanning van de Blues en de Nostress in een taxi die ons langs de verschillende kantoren bracht. Het eerste bezoek was naar de ontschepings officier van de vreemdelingen politie op de Lachmonstraat. Hier werden onze bemanningslijsten in drievoud afgestempeld en konden we door voor het betalen en ophalen van een toeristen kaart (Euro 20,- p.p) en daarna weer terug naar de ontschepings officier. Helaas had de ontschepings officier het humeur van een stuwadoor met zeer ernstige rugklachten, maar voor de rest was het een leuke taxi rit door de stad en buitenwijken. Na het inklaren zijn we onze toegang tot de digitale wereld gaan regelen. Bij TeleSur kochten we een data only SIM kaartje en een stapeltje kraskaarten voor data tegoed voor 1 maand internet. Klinkt simpeler dan het was, de volgende dag terug om door de service medewerker van TeleSUR de boel aan de praat te krijgen. Het activeren van het bel tegoed moest via een telefoontje gebeuren en kon niet via de dongle. Dus SIM kaartje in een telefoon, en dan de kraskaartcodes op sturen via het bekende *131*code#, vervolgens het tegoed toekennen aan dataverkeer door een SMS met "DATA 30D" te sturen naar 4040, je krijgt een SMS retour met de vraag om je opdracht te bevestigen door een SMS met "A" te sturen naar 4040 en dan pas kan je de SIM-kaart in de dongle doen om te internetten. Wel de APN goed zetten op "data.teleg.sr" en het te bellen nummer op *99#. Het inklaren was een makkelijkere procedure. Als feestelijke afsluiting van de inklaringsprocedure zijn we Roti met kip, ei en groente wezen eten bij Joosje, een kwalitatief beter maal dan de dag ervoor bij de Roopraam keten. Al een paar keer zijn we op de markt geweest om vers fruit te kopen, van de exotische verzameling op de foto zijn de mandarijn, banaan en passion het lekkerst. De ramburan is een soort lyche, de knepa helaas meer pit dan vrucht en de awara en pomerak te vezelig en melig. Sappig fruit daar houden we meer van. Bij de chinese groothandel Soeng Ngie kochten we kruiden, rode tijgerbalsem, mihoen etc.. veel van de producten kende we al via Lorette, een collega van Erik.

.

008=170113==23:00UTC====Positie:=05=50N==055=09W==Paramaribo============

Met het eerste tij zijn we gisteren ochtend de Suriname rivier opgevaren en voor het Toparica hotel in Paramaribo voor anker gegaan. De Blues lag er al en sinds gister avond is ook de Nostress gearriveerd, morgen gaan we gezamenlijk inklaren. We zitten op loop afstand van het historische centrum van Paramaribo dat op de wereld erfgoed lijst is geplaatst. In de oude houten gebouwen zitten allerlei ministeries en overheids afdelingen, veel is al gerestaureerd, maar er is ook nog het nodige op te knappen. Het zijn witte houten gebouwen, met balkons, ballustrades, warranda's en houtsnijwerk op een stenen ondergrond in ossebloed rood. Het is een bijzondere belevenis om hier rond te lopen, alles is in het nederlands, herkenbare straatnamen, de mensen praten nederlands en toch is het absoluut geen nederland. We genieten van de lokale keuken, niet een enkele roti tent als in Lombok of op de Amsterdamse straatweg zoals thuis in Utrecht, maar een stad vol heerlijke restaurantjes. Een maaltijd kost tussen de SRD 7,5-15,00 (Euro 1,75-3,50) afhankelijk van de hoeveelheid. Je hebt de keuze uit Javaanse, Hindoestaanse, Chinese of Creoolse keuken. Op de markt volop vers fruit als passion, lychee, sinaasappel, pompelmoen, mango en papaya. Ook genoeg verse groente, maar van zelf koken is het nog niet gekomen. Met een stapel folders van de VVV, landkaart, busboekje, internet en reisverslagen van anderen zijn we ons aan het orienteren voor trips naar het binnenland. Maar we blijven eerst nog een paar dagen in Paramaribo, we zijn nog lang niet uitgekeken in deze stad.

.

007=140113==10:00UTC====Positie:=06=10N==053=57W==82Nm=ZuidOost=van=Paramaribo==

We hebben regelmatig verstekelingen aan boord. De verhalen over kakkerlakken en vliegende vissen zijn bekend. Het verhaal van "Rekel de krekel" heeft een vervolg. Er is altijd onmin tussen de blazers en strijkers. Ondanks dat Ernie al meer dan 2 jaar op reis is kan ze het oude werk niet achter haar laten. Rekel maakte het ook wel te bont moet ik toegeven. Klonk zijn gekrekel vanuit de kuip nog als zachte strijk muziek als we in de kajuit de slaap probeerden te vatten. Nu meende hij als een eerste viool alles bepalend te moeten zijn door bij ons in de kajuit te gaan ziten jammeren. Eerst had hij zich verschanst tussen de kruiden potjes, de peperspray veilig bij de hand, bedacht op een aanval. Na een paar uur zoeken had Ernie hem gevonden, een vluchtpoging in de bestekbak tussen de messen en de vorken mocht niet baten. Ernie floot triomfantelijk een requim voor hem en het was gedaan met Rekel. Zijn laatste gekrekel was vast hulp geroep. Sinds ons vertrek uit Kourou zit de "tweede viool" ergens aan dek. Harde wind of regen buien deren hem niet, deze onderkruiper van het orkest weet blijkbaar wel een schuilplaatsje te vinden. Hij is wel wat banger, want binnen komen is er niet bij. Zijn gekrekel van uit de mast klinkt niet als een verleidelijke erotische lokroep maar meer een als wanhopig gejammer. "Wat doe ik hier op een schommelende boot, en waarom hoort geen van mijn soortgenoten me ? Een andere verstekeling trof het beter bij ons. Vermoedelijk meegekomen met een puts water om de kuip te spoelen lag van de week de kleine vis van de foto onder de kuipvloer. Rood-bruin van kleur met zwarte vlekken, afgeplat aan de buikzijde als een bodemvis, stekelige rugvin en meer gepansert dan geschubt. Na een foto ging ie weer overboord, te klein om op te eten toch ?

.

006=120113==20:45UTC====Positie:=05=17N==052=35W==Ile=de=Salut=(Frans=Guyana)==

Twee namen zijn ons weer helemaal duidelijk geworden vanmorgen, Ecofleet anti-fouling en zeepokken. Met moeite kwamen we vandaag weg uit Kourou. Gisteren lukte het niet omdat we te vroeg waren en nog altijd een flinke stroom tegen hadden, vandaag kwamen we met stroom mee maar moeizaam vooruit. Daarom liggen we nu weer bij de ankerstek van Ile de Salut. Erik heeft de schroef geinspecteerd en het onderwaterschip schoon gemaakt. Gelukkig was de schroef in orde, maar de aangroei was aanzienlijk. Duizenden kleine zeepokken hadden zich op de romp genesteld, Ecofleet doet zijn Eco naam eer aan. Na anderhalfuur hoekduiken en krabben zijn die pokke beestjes weer van de romp af. Met de duitse buurman zijn we nog naar Cayenne gereden, wij betaalden de benzine. Het was een trip van ruim een uur rijden over een goede asfalt weg. Aan de rand van Cayenne zijn talrijke grote winkels voor auto's, levensmiddelen, electronica etc.. in combinatie met de regen leek het net of we een Europese stad binnen kwamen. In Cayenne zelf wordt de middenstand geheel gedomineerd door chinezen met winkels vol "goedkopere" en kwalitatief matige spullen als kleding, huishoudelijke spullen en eten. Ook zijn er talrijke eettentjes met chinese maaltijden. Het was leuk om gezien te hebben, vooral ook de rit er naar toe. Het blijft nog wennen voor ons om te rijden door een groen landschap met stukjes oerwoud in de berm. Sinds de Canarische eilanden, 2 jaar geleden, was het landschap voornamenlijk dor en droog. In Kourou spotte Ernie een Ara (papegaai) in een van de mango bomen, een kleinere papegaai zat wat verderop. 's-Avonds zien we tientallen van de kleinere soort vanuit Kourou over de boot naar het noorden vliegen. Er is hier volop natuur, maar die zeepokken hoeven van ons niet. Morgen om een uur of twaalf gaan we ankerop richting Paramaribo, 182 Nm te gaan.

.