074=260814==13:00UTC=Positie:13=31,9S==71=57,5E==Cusco======

   

In het straatbeeld zien we nog veel traditionele dracht van kleding. Niet iedereen is uitgedost om toeristen te verleiden tot een foto voor geld, zoals de mevrouw op de foto rechts. Dat is trouwens nog een risico volle bijverdienste, de politie vindt het maar niets en probeert deze dames met kinderen, lama en lammeren te weren. De toeristen vinden het echter maar wat leuk om met zo'n kleurrijke moeder op de foto te gaan.
Wat je veel ziet is dat de draagdoek voor kinderen en andere last nog altijd in gebruik is. Marktvrouwen nemen zo hun waar mee, moeders hun kinderen en werklui tillen zand of kiezels op dezelfde manier maar dan met een stuk jutte of plastic. Naast de draagdoek is ook het bolhoedje voor de vrouwen een mode object. Met sierklosjes net over de rand of een mooie sierspeld, de meeste vrouwen hebben een bruin bolhoedje maar er zijn ook witte hoge hoeden. Deze laatste kunnen waarschijnlijk slecht tegen regen want als het regent gaat er een doorschijnend plastic zak overheen. Natuurlijk houdt je de hoed op je hoofd want wie gaat er nu zonder hoed op stap.
Het schoonheids ideaal is hier beduidend anders dan we gewend zijn. Een serie van rokken die de vrouwen over elkaar dragen maken ze vaak nog gezetter dan ze al zijn. Er onder een paar gebreide beenwarmers en zwarte lakschoentjes. Vooral op markten zien de buitenste rokken er smoezelig uit. Op feesten en partijen daarentegen zijn de rokken met kant en kijk je door de buitenste rokken naar de onderliggende. De beenwarmers zijn dan ook uit en de schoentjes keurig gepoest. Ook de bolhoedjes zijn dan een stuk feestelijker.
En tot slot is er de mode om je lange paardestaarten op je rug samen te binden met kleurijke klosjes. Als je vlechten nog niet zo lang zijn neem je gewoon haar extensions. Maar misschien is de verkoop van je eigen Peruaanse vlechten ook een aantrekkelijke inkomsten bron, zie Peruvian haar verkoop.

     
   



.

073=250814==13:00UTC=Positie:13=31,9S==71=57,5E==Cusco======

Overal waar we onderweg waren zagen we gevels van huizen beschilderd met leuzes voor de regionale president verkiezing. Soms waren ze nog bezig om de schildering te maken. Een kleine pick-up met ladders, een man of 5 met kwasten en rollers. Regelmatig troffen we zelfs twee verschillende partijen die nabij elkaar gelegen gevels gingen beschilderen. De onafgewerkte gevels zijn niet mooi, maar al die politieke leuzes maken het landschap ook niet beter. De naam van de kandidaat gaat altijd gepaard met een symbool; sandaal, panfluit, huisje, haan, graankolf, pikhouweel, etc.. Dat doet vermoeden dat er onder de kiezers een groot deel niet kan lezen, volgens de statistieken is ruim 15% van de plattelandsbevolking ongeletterd.
Het spel van democratie en vrije meningsuiting wordt de jonge Peruanen al vroeg bijgebracht. In de binnenstad trok een schoolklas langs met protest voor een schonere wereld, een paar dagen later was er een protest tegen geweld en in Lima zagen we protesten bij het centrale bureau voor regionale zaken.
Gisteren maakten we onze eerste aardbeving mee terwijl we in huis zaten. Op Trinidad beefden we al eens aan boord van de Gabber. Deze keer was het een flinke serie van trillingen, eerst een korte van circa 3-4 seconden. Genoeg tijd en beweging om het ons allemaal te doen beseffen. Daarna kwam er nog een trilling die wat langer duurde.(4-5 seconden), de lampen slingerden een tijdje na. Op straat hoorden we de buren die hun huizen uitgekomen waren, wij bleven binnen en keken op internet waar de beving had plaats gevonden. Het was een beving van 6.9 op de schaal van Richter op zo'n 300km afstand en een diepte van 100km. Op een van de TV zenders waren telefonische meldingen uit het land te horen aan de presentator. Gelukkig geen meldingen van schade of ongevallen Voor wie op de hoogte wil blijven van alle rampen op de wereld, kijk dan eens op Emergency and Disaster Information Service (Nood en rampen informatie service).




.

073=230814==13:00UTC=Positie:13=31,9S==71=57,5E==Cusco======

Cusco is een oude Inca stad, maar in de stad zelf is daar nog maar weinig van terug te vinden. Alle Inca bouwwerken van voor 1500 zijn met de geest van modernisering sinds de komst van de Spaanse veroveraars gesloopt en hergebruikt om de Spaanse stad te bouwen met plaza's, cathedralen en kloosters die het nu is. Toen de stenen in de stad op waren werden de ruines van Inca bouwwerken in de omgeving gebruikt, tot in de jaren 1930 werd zelfs het beroemde Sacsayhuaman gebruikt als bron van bouwstenen door de bevolking van Cusco. Gelukkig waren er genoeg grote stenen die wat moeilijker te verplaatsen waren, je vraagt je af hoe de Inca's het voor elkaar hebben gekregen.
We nemen van huis een taxi naar Plaza San Cristobal en lopen de laatste 200 meter stijgen naar de ingang van het historische complex. Het ligt op de noord-west heuvels aan de rand van de uitdeiende stad en heeft op het hoogste punt een mooi uitzicht over de valei waar Cusco in ligt. Deze trip doen we vroeg in de ochtend, het zonlicht is dan beter voor foto's (niet recht van boven) en er zijn minder bezoekers. Voor de toegang hebben we een combinatie ticket gekocht voor alle Inca ruines rond Cusco en een aantal museums in de stad. Of dat nu echt voordeliger wordt weten we nog niet, de museums in de stad die we bezochten waren vrij toegankelijk en voor de andere Inca bouwwerken moeten we nog transport zoeken. De kaart is 10 dagen geldig, dus nog tijd genoeg.
Het is verbazend om je te realiseren als je de musea en de opgravingen bezoekt dat de Inca cultuur wel stedelijke samenlevingen, een wegennet en politiek bestuur kende maar niet een goed ontwikkeld schrift. Veel van de Inca gebruiken en de betekenis van de bouwwerken worden nu uitgelegd aan de hand van spaanse geschriften van rond 15-1600. En dat is waarschijnlijk niet de meest objectieve bron van informatie, want in amper 100 jaar vechten, ziekte verspreiding (griep, mazelen, pokken) hebben de spaanse veroveraars deze cultuur om zeep geholpen en de oorspronkelijk bevolking tot het Katholieke geloof bekeerd. De goud en zilver sierraden en kunstwerken werden omgesmolten en spekten de Spaanse staatskas.
.




.

072=200814==13:00UTC=Positie:13=31,9S==71=57,5E==Cusco======

Ons leventje op grote hoogte geeft ons wat problemen. Vroeger rekende Erik met behulp van de barometrische hoogte formule de heersende luchtdruk uit in de hoogste berghut van Oostenrijk (3450 m) om zo het kookpunt van water te achterhalen en te begrijpen waarom je beter oploskoffie kon meenemen op bergtochten dan koffiefilters, hoeveel keer meer je adem moet halen om dezelfde hoeveelheid zuurstof binnen te krijgen als op zeeniveau en hoelang een eitje moet koken. Tegenwoordig geen moeilijke formules of vuistregels gebaseerd op een atmosfeer van 10 km dikte en 1 bar luchtdruk op zeeniveau, je gaat googlen en opzoek naar een app voor je smartphone.
Met de gratis app Oximeter wordt automatisch de luchtdruk uitgerekend aan de hand van je GPS positie en zien we dat we 1/3 minder zuurstof hebben dan op de boot. Voor wie van meer praktische toepassingen houdt, sneller ademhalen doe je toch automatisch, is er ook een app die de kooktijd voor een eitje uitrekend aan de hand van een GPS positie, de grote van het ei en hoe zacht je hem wil hebben, zie My perfect egg timer. Onze eitjes moeten 7 minuten koken willen ze net zo lekker zijn als aan boord, kijk en dat is toch wel handig om te weten.
Natuurlijk verkennen we ook Cusco op ons gemak. Een bezoekje aan de wijk San Blas, het museum van oudheden en we komen graag op lokale markten voor etenswaar, toeristenspul maar vooral heerlijke vers geperste sappen van allerlei tropische vruchten. Een drie gangen lunch van soep, veel rijst met vlees-uitje- en veel slappe patat een jelly toetje en een onbeduidend lauw drankje laten we na een keer proberen maar aan ons voorbij gaan.Voor de prijs van Soles 5,- (€1,35) hoeven we het niet te laten, maar we hebben liever wat meer groente. Ondanks dat we regelmatig buiten adem zijn vermaken we ons prima in Cusco. Voor meer info over hoogte en de invloed op het menselijke gestel zie, www.altitude.org.



     



.

071=160814==13:00UTC=Positie:13=31,9S==71=57,5E==Cusco======

Onze laatste rijdag is van Arequipa retour naar Cusco, vanaf Juliaca rijden we weer op de weg die we ook heen namen. Voor Marsha en Ernie is er dan een stop bij het toeristische verkooppunt van lokale wolproducten. Als we daar stoppen valt er een dun laagje sneeuw, niet ongewoon op een hoogte van 4600 meter. Maarten krijgt als chauffeur van de "toeristenbus" een sjaal van Alpaca wol toegestopt als klein cadeautje in de hoop dat hij op volgende trips meer toeristen brengt.
Voordat we Juliaca bereiken rijden we door het natuurpark "Salinas - Aguada Blancas", het is een drassige grasrijke hoogvlakte. Bij Laguna lagunilla, een groot bergmeer op ruim 4200 meter, maken we een korte foto pauze. Een groepje van Andes grondspechten (Colaptes rupicola) scharrelt hier rond tussen het gras en in het meer staan Flamingo's terwijl Alpaca's en Lama's aan het grazen zijn.
Als we terug komen in Cusco zijn we een week weggeweest en hebben 1200km rondgetourd door het zuiden van Peru en de belangrijkste toeristen steden bezocht. Een groot gedeelte van de tocht zaten we boven de 4000 meter op woestijnachtige hoogvlaktes. Het klimaat aan deze kant van de Andes is droog door gebrek aan aanvoer van vochtige oceaan lucht. De watertemperatuur van de Pacific langs de kust van Peru wordt bepaald door de koude Humboldtstroom vanuit Antartica, in combinatie met de heersende zuid-oost wind langs deze kust is er dus geen aanvoer van vochtige lucht mogelijk.
Marsha en Maarten gaan na deze trip lekker genieten van de warme stranden in het noorden van Peru en wij blijven in Cusco en gaan onze trip naar Machu picchu (oude inca stad) organiseren.



   



.

070=150814==13:00UTC=Positie:13=31,9S==71=57,5E==Cusco======

We komen in het donker aan in Arequipa bij hotel Las Mercedes. Maarten stuurt behendig de truck door de wel heel smalle toegangspoort en parkeert in de tuin waar nog twee andere "overlanders" (rondtrekkende trucks) staan, alles past maar net. In tegenstelling tot wat je verwacht als er vrachtwagens in de tuin geparkeerd kunnen worden is Las Mercedes een prachtig onderhouden klassiek herenhuis met luxe kamers en een geweldige sfeer. Wij hebben een beneden kamer die grenst aan de achtertuin, waar we de volgende morgen op ons gemak ontbijten. Maarten en Marsha nemen "hun" (ze komen hier vaker, en worden met de voornamen aangesproken door eigenaar en personeel) kamer met balkonnetje en uitzicht op de besneeuwde bergen.
Arequipa is een historische spaanse stad met een mooie Plaza. Ernie en Erik bekijken de stad maar de rust van de achtertuin bij Las Mercedes lokt ook. 's-Avonds BBQ-en we naast de vrachtwagen, het is een geweldige stek, de ommuuring houdt het lawaai van het verkeer buiten, de tuin, een beekje en het herenhuis doen je niet geloven dat je midden in het centrum van de drukke stad zit die geplaagt wordt door stof en smok.



     



.

069=140814==13:00UTC=Positie:13=31,9S==71=57,5E==Cusco======

In Arica doen Maarten en Marsha boodschappen bij de Mercedes benz dealer om reserve onderdelen in te slaan voor het wagenpark Tucan. Wij verkennen de stad en gaan op zoek naar het museum met de oudste mummies van de wereld. Een verzamel taxi brengt ons 12km buiten de stad bij het museum Arqueologico San Miguel de Azapa. In het museum staan we oog in oog met mummies, gebruiksvoorwerpen en sierraden van de Chinchorro die in dit gebied leefden van 6000 tot 2000 voor Christus. Het droge klimaat en zilte zeewind hebben veel resten van deze cultuur goed geconserveerd. Het museum heeft een mooie weergave van vondsten en artist impressions over hoe het leven toen was. We verbazen ons over de fijne kwaliteit van het handwerk.
Na het museum bezoek gaan we de stad weer in en treffen Marsha en Maarten op een terrasje. Gezamenlijk lopen we naar de haven, de zee blijft trekken, we zijn tenslotte allen zeilers. We genieten van de fris warme zeelucht, oceaan branding, zien pelikanen en zeeleeuwen en kletsen bij over van alles en nog wat.
's-Avonds eten we in de stad, Chili is een stuk Europeser dan Peru en de levenskosten zijn ook duidelijk hoger. We gaan bij tijds slapen want morgen is er weer een rijdag en een grenspassage waarvan je nooit weet hoe lang ie duurt.
De grenspassage ging redelijk vlot in 1,5 uur en weer rijden we door een wonderlijk dor landschap met verspreid staande hutjes. Het lijkt erop dat de overheid van Peru subsidie geeft om hier te gaan wonen. Langs de weg is het land verkaveld, met rijen stenen zijn de kavels afgezet en op iedere kavel staat een schamele hut waarvan er aardig wat bewoond lijken te zijn. In het landschap is niets dan stof, zand en keien tenzij er irrigatie is, dan kan het groen zijn met landbouw gewassen. Dat is waarschijnlijk de belofte die deze pioniers naar deze uithoek van het land lokt want zonder irrigatie is het gewoon wonen in een woestijn.



 ,   , 



.

068=120814==13:00UTC=Positie:13=31,9S==71=57,5E==Cusco======

Onze eerste nacht in Puno wordt danig verstoort door een optreden van de "Cavia singers" in de feestzaal tegenover het hotel, tot 4 uur 's-nachts is er muziek. Gelukkig krijgen we voor de volgende nacht een andere kamer die niet aan de straatkant ligt. Na een ontbijtbuffet verkennen we Puno. Zaterdag is blijkbaar de beste trouwdag hier, bij iedere kerk staat er een feestelijk gezelschap, een bloemenboog bij de ingang en een witte bloemenklok boven de ingang. Voor ieder huwelijkspaar staan er van deze verse bloemversieringen klaar net om de hoek in het kerkportaal.
Is de kerkdienst nog een familie aangelegenheid, eenmaal ingezegend en weer op straat staan het bruidspaar en de wederzijdse ouders in de publieke belangstelling. Een groepje muziekanten met mexicaanse sombreros wacht hun op en er moet gedanst worden. Witte en zacht gele confetti wordt rijkelijk gestrooid. Iedereen kijkt met een serieus gezicht, voor ons lijkt het niet uitbundig feestelijk. Terwijl het ene bruidspaar, opgehouden door de muziek en dans, probeert te vertrekken loopt het volgende gezelschap alweer de kerk in onder en langs hun eigen bloemen versiering. Veel van de vrouwelijke gasten hebben traditionele feestkleding aan, een serie van sierlijke rokken over elkaar en natuurlijk een hoog bolhoedje met sierspelden en een klosje dat net over de rand hangt.

We boeken een tripje naar het rieteiland Uros voor een bezoekje aan de "inheemse" bevolking van de Quechua en Aymara stammen. Vroeger leefde er een eigen samenleving op de vele rieteilanden in het Titicaca meer waar ze veilig waren voor de aanvallen van de Inca's. De rieteilanden zijn grote drijvende rietvelden waar eenvoudige hutjes op staan. Een eiland is opgebouwd uit een wortellaag van 2 meter dikte en drijft in principe vrij rond, een aantal ankerstenen aan touwen houdt het op zijn plaats. De bewoners verdiende de kost met visvangst en het maken van gebruiksvoorwerpen van riet. Tegenwoordig is toerisme de grote bron van inkomsten, je zou haast denken dat de "bewoners" van Uros iedere ochtend met de eerste boot naar hun werk gaan en gewoon in de stad wonen, want in geen van de hutjes zagen we lokaal gevangen voedsel, voorraden of middelen van bestaan voor een eiland leven.
Het bezoekje aan de rieteilanden bezorgde ons in ieder geval een zonverbrande neus en het was leuk om gedaan te hebben. Helaas was er maar weinig over van de cultuur zoals Thor Heyerdahl die ontmoet moet hebben.

We lunchen nabij de haven, lekkere gebakken zalm. Daarna slenteren we op ons gemak naar het hotel. Onderweg zien we hoe een heilige beeld wordt rondgedragen door een marktje van handwerklieden voor de toeristen industrie. Het ritueel wordt begeleid door een fanfare orkest aan de rand van de weg, de nodige hokus-spokus met wierrook en gele confetti. Het beeld wordt rondgedragen door sierlijk geklede dames en op straat weer overgenomen door mannen. Ongeloof maakt je leven een stuk eenvoudiger maar wel minder kleurrijk concluderen we als buitenstaanders van deze mengeling van katholieke en Pacha mama tradities.
We vermaken ons op de lokale markt waar van alles te koop is, ook foetussen van Lama's. Helaas is een foto maken onmogelijk omdat we weggestuurd worden of ze worden snel bedekt door een doek. Waarom geloven ze toch niet dat wij de bouw van ons huis willen inzegenen met een Lama offer in het fundament ?
De volgende ochtend vertrekken we alweer vroeg richting Chili. Eindelijk dalen we af naar zee niveau, dat geeft ons meer lucht en ook de temperaturen worden er beter op. De grens overgang met een vrachtwagen/bus is gecompliceerder dan binnen de grenzen van Europa. Vers fruit moeten we inleveren, de vleeswaren hadden we al met de lunch verorberd. Daarna alle bagage door de scanner, stempels in de paspoorten en op de auto papieren. Tot slot ook nog de hele vrachtwagen door de scanner. Met alle stempels van goedkeuring reizen we 1,5 uur later verder, nog 25 kilometer en we komen aan in Arica.


 
 



.

067=110814==13:00UTC=Positie:13=31,9S==71=57,5E==Cusco======

De route vanaf Cusco naar Puno gaat grotendeels boven de 4000 meter over hoogvlaktes begroeid met grassen. Alles is dor en stoffig, de Peruaanse zomer heeft niet veel regen gebracht en nu de winter begint blijft het droog. De wegen zijn verbazend goed van kwaliteit, keurig onderhouden tweebaans asfalt. Het is niet druk, alleen bij steile klim en dalingen zien we lokale vrachtwagens die het wat moeilijker hebben dan onze Mercedes truck. Langs de hele route (390 km) zien we sporen van landbouw en bewoning, soms kleine dorpjes, veel wijd verspreid staande hutjes, een enkele schaap/alpaca/lama-herder, maar ook grote grijze dorpen en steden waar alle huizen nog in aanbouw lijken te zijn. Een belastingregel lokt dit uit, je hoeft pas belasting te betalen als je huis af is. Natuurlijk bouwt dan ook niemand z'n huis af, uit alle daken steekt beton ijzer voor nog een verdieping, en er zit geen stuckwerk op de muren, laat staan dat ze geschilderd zijn.
Nabij het hoogste punt maken we een stop met mooi uitzicht en een verkooppunt van typische Peruaanse textiel van Alpaca wol voor toeristen. Erik kan hier eindelijk een Alpaca wol vest kopen in zijn maat, de Peruanen zelf zijn een flink maatje kleiner. Ernie en Marsha scoren de nodige bollen Alpaca wol, alles is heel schappelijk geprijst en een beetje afdingen kan.
Voor we in Puno aankomen rijden we eerst nog door Juliaca. Deze stad is werkelijk uit zijn voegen gebarsten, vele kilometers rijden we door bebouwing die nog maar half af is. Ook de hoofdweg wordt vernieuwd en we rijden zig-zaggend door een drukke stoffige stad waar alles en iedereen door elkaar rijdt, bromt en leeft. Wat een contrast met de hoogvlaktes die we achter ons gelaten hebben en met de groene dalen die we gezien hebben. Als je kon kiezen zou je toch niet in Juliaca gaan wonen denken we, maar ja "als je kon kiezen" zeggen we erbij.



   


Na een dag rijden komen we in Puno. De vrachtauto kan geparkeerd worden op het centrale busstation en we nemen de taxi naar ons hotel, Plaza mayor hotel, nabij de Plaza de Armas. 's-Avonds eten we in de stad, Erik heeft eindelijk zijn "cuy al forno", Cavia uit de oven, als avondmaal. Deze aaibare lieve diertjes worden in Nederland als huisdier voor de kinderen gehouden. Hier in Peru staan ze in bijna ieder restaurant op de menukaart. Zoals Marsha al voorspelde, het is niet een favouriet voor Erik geworden, prima smaak maar te weinig vlees, de kinderboerderijen hoeven dus niet te vrezen als we terug zijn in Nederland.
   

       


.